Το μάθαμε ως ρητό από παιδιά: «Μην αναβάλλεις για αύριο ό,τι μπορείς να κάνεις σήμερα». Αν και προσπάθησα να το εφαρμόσω για να απλουστεύσω τη ζωή μου, διαπίστωσα ότι για μένα η τακτική αυτή δεν προσφέρει την πολυπόθητη απλούστευση. Αντιθέτως με οδηγεί να κάνω τη μια δουλειά μετά την άλλη, χωρίς να τις ιεραρχώ ουσιαστικά.

 Εφάρμοσα με λίγο ψάξιμο μια παραλλαγή, που με απελευθέρωσε σημαντικά. Στο ξεκίνημα κάθε μέρας ρωτάω τον εαυτό μου: «Τι είναι αυτό που έχεις να κάνεις και  θα ήθελες να αποφύγεις?» Μόλις μου δώσω την απάντηση, χωρίς δεύτερη κουβέντα, πάω αμέσως και κάνω πρώτο – πρώτο αυτό που  ήθελα να αποφύγω!

Ουφ! Αυτό ήταν! Εχω παρατηρήσει ότι αμέσως μετά νιώθω πιο ευδιάθετη και  ενεργητική και η  μέρα μου κυλάει πιο όμορφα και δημιουργικά!

Γιατί άραγε? Τις περισσότερες φορές, αυτό που θα προτιμούσα να αναβάλλω δεν είναι ούτε χρονοβόρο, ούτε κουραστικό. Συνήθως είναι κάτι σημαντικό, που όμως με ξεβολεύει ή με φοβίζει: ένα τηλεφώνημα για ένα επαγγελματικό ραντεβού που ίσως ανοίξει (ή κλείσει) κάποια πόρτα, μια δουλειά που απαιτεί να χρησιμοποιήσω δεξιότητες για τις οποίες δεν εμπιστεύομαι αρκετά τον εαυτό μου, μια συνεννόηση με κάποιον «απαιτητικό» που στην πορεία έχει πάντα να μου μάθει κάτι καινούργιο…

 Ο,τι κι αν είναι αυτό που αποφεύγεις, μη χάνεις στιγμή!Δώσε προτεραιότητα με άμεση δράση και επίτρεψε  στον εαυτό σου να σε εκπλήξει ευχάριστα!