Εχω χάσει το λογαριασμό μ΄ όλα αυτά τα εκατομμύρια ευρώ, τα ποσοστά ανόδου και καθόδου στα απανταχού χρηματιστήρια, το εύρος των spreads, τα επιτόκια, τα χρέη και τα ελλείμματα. Απίστευτα νούμερα που υποτίθεται πως περιγράφουν την «κατάστασή μας», λες και ζούμε μέσα σε εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας και όχι στον πραγματικό κόσμο.

 Απέναντι στην οικονομία των αριθμών αντιτάσσω την Οικονομία του Λόγου, που μόνο ένας Ποιητής μπορεί να προσφέρει. Την Οικονομία του Λόγου, που ζυγίζει τις λέξεις, τις διαλέγει με τη συναισθηματική χορδή που αγγίζουν, τις παντρεύει με την εικόνα και τις προβάλλει στη ζωή μέσα από το άγγιγμα στην καρδιά και το χάδι στο νου.

Ας είναι καλά το Μετρό, που στις οθόνες των σταθμών του προβάλλει αποσπάσματα από Ποιήματα του μεγάλου Νίκου Καββαδία, τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Προτιμώ λοιπόν να περιγραφεί «η κατάστασή μας» με τη γλώσσα του Ποιητή και όχι με τη γλώσσα των αριθμών:

 Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,

όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.

Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός;- Ματώνει, δε σκοτώνει.

Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές.

“Υara Yara” , από τη συλλογή Τραβέρσο (1975)