Εχω χάσει το λογαριασμό μ΄ όλα αυτά τα δισεκατομμύρια ευρώ, τα σενάρια αναδιάρθρωσης του χρέους, τα ποσοστά ανόδου και καθόδου των κομμάτων και των απανταχού χρηματιστηρίων, το εύρος των spreads, τα επιτόκια των ομολόγων, τα ποσοστά επί του ΑΕΠ και τα ελλείμματα. Απίστευτα νούμερα που υποτίθεται πως περιγράφουν «την κατάστασή μας», λες και ζούμε μέσα σε εγχειρίδια πολιτικής οικονομίας και όχι στον πραγματικό κόσμο.
"Πουλιά στη θάλασσα" έργο της αγαπημένης ζωγράφου Eddie Art.
Απέναντι στην οικονομία των αριθμών αντιτάσσω την Οικονομία του Λόγου, που μόνο ένας Ποιητής μπορεί να προσφέρει. Την Οικονομία του Λόγου, που ζυγίζει τις λέξεις, τις διαλέγει ανάλογα με τη συναισθηματική χορδή που αγγίζουν, τις παντρεύει με την εικόνα και τις προβάλλει στη ζωή μέσα από το άγγιγμα στην καρδιά και το χάδι στο νου. Ας είναι καλά το Μετρό που στις οθόνες των σταθμών του προβάλλει αποσπάσματα από Ποιήματα του μεγάλου Νίκου Καββαδία, τιμώντας τα 100 χρόνια από τη γέννησή του. Προτιμώ λοιπόν να περιγραφεί «η κατάστασή μας» με τη γλώσσα του Ποιητή και όχι με τη γλώσσα των αριθμών:
Μια βάρκα θέλω, ποταμέ, να ρίξω από χαρτόνι,
όπως αυτές που παίζουνε στις όχθες μαθητές.
Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός;- Ματώνει, δε σκοτώνει.
Ποιος είπε φούντο; Ψέματα. Δε φτάσαμε ποτές.
“Υara Yara” , από τη συλλογή Τραβέρσο (1975)
Newagemama.com 
Καλά τα λέει ο ποιητής, αλλά καλύτερα ακόμα τα λένε τα αισθήματά μας. Οι ανασφάλειές μας. Τα σχέδιά μας, που ανατράπηκαν εν μια νυκτί.
Έχω αρχίσει και νιώθω ενοχές απέναντι στα παιδιά μου. Δεν ξέρω αν καταφέρω κι αύριο να τους εξασφαλίσω τα προς το ζειν. Δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι θα τους εξασφαλίσω τις ευκαιρείες στη ζωή που τους πρέπουν. Δεν είμαι σίγουρος για τίποτα πια…
Ποιός είπε φούντο; Ψέματα. Το προσπεράσαμε κιόλας, χτες…
Δεν είναι απαισιοδοξία να ζεις με αυτό που είναι…είναι σοφία!
Τον τελευταίο καιρό και ούτε εγώ μπορώ να ακούω πολλά λόγια…και μάλιστα έχω σταματήσει να διαβάζω και τις μακροσκελείς αναρτήσεις των bloggers…άρα ψηφίζω: «Οικονομία στο Λόγο» με τον υπέροχο Καββαδία!
ΑΦ και καλό σου απόγευμα ! 🙂
Συμφωνώ απόλυτα με τον «Τελευταίο»
Δεν περιγράφεται αυτό που αισθανόμαστε και θυμώνω που κανείς από τους πολιτικούς «άρχοντες»(όνομα και μη χωριό) δεν έχει καταλάβει το παραμικρό!
Τι να πει κανείς πιά, μόνο η ποίηση μας έχει μείνει…
Περασε απο το blog μου να παραλαβεις το δωρακι σου.Αυτη την φορα ψηφισα αλλα δεν νομιζω οτι εκανα και τιποτα…
Τελευταίε, Αιναφετς, Φλώρα, Ρεβέκκα σάς ευχαριστώ. Η ποίηση είναι καταφύγιο και παρηγοριά για όλους μας!