«To μόνο που μένει τώρα είναι να γίνεις ο εαυτός σου» – Ανώνυμος

Με  ρώτησε πρόσφατα μια φίλη ποιο από τα κείμενα του ιστολογίου αγαπάω πιο πολύ. Φυσικά ήταν αδύνατον να απαντήσω, ειδικά για τα κείμενα που έγραψα εγώ η ίδια. Σαν τη μάνα που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα παιδιά της, έτσι κι εγώ αναγνώριζα αρετές (και αδυναμίες φυσικά) σε όλα τους, αλλά ένιωθα την ίδια γλύκα καθώς τα ξανακοιτούσα, γιατί μέσα  απ΄ αυτά βίωνα και πάλι  το συναίσθημα που τα δημιούργησε.

Τελικά διάλεξα αυτό εδώ, που είχε αναρτηθεί κάπου τις πρώτες εβδομάδες ζωής αυτού του μπλογκ, με τον τίτλο «η αυθεντική εικόνα». Το ξαναφέρνω στο προσκήνιο για τους νέους φίλους και φίλες, γιατί υπήρξε για μένα η αφορμή να ξαναγυρίσω πιο ενεργά στο γράψιμο. Οταν το ανέβασα στο ιστολόγιο, συνειδητοποίησα  ότι η έμπνευση δεν είναι κάτι που έρχεται απρόσκλητη  εξ ουρανού. Πηγάζει από την πρόθεσή μας να αντλήσουμε από την εσωτερική μας πηγή και από τη δέσμευσή μας να καταγράψουμε με επιμονή και ειλικρίνεια τη γνήσια φωνή μας. Μετά, μας χαμογελάει  και η έμπνευση. Μοιράζομαι λοιπόν ξανά μαζί σας το κείμενο – αφορμή, το οποίο αφιερώνω εξαιρετικά σε όλες τις μανούλες που μετά από τοκετούς, λοχείες και θηλασμούς διέκριναν στο σώμα και το πρόσωπό τους πιο αισθητά τα ίχνη του χρόνου.

H μεγαλοσύνη δεν κραυγάζει, είναι χαμηλόφωνη. Η αλήθεια διαρκεί, δεν της ταιριάζει το εφήμερο. Η ποιότητα ψιθυρίζει στο αυτί, γνέφει διακριτικά στο μάτι. Δεν χρειάζεται ντουντούκες και μεγάφωνα για να ακουστεί.

 Μην ανησυχείς τόσο πολύ για την εικόνα σου. Αυτή που πραγματικά είσαι, η αυθεντική σου ύπαρξη, είναι πάντα ορατή, έτσι κι αλλιώς, είτε φοράς ακριβά ρούχα και βαρύ μακιγιάζ είτε φοράς φόρμες και είσαι άβαφη. Οι πληγές μας, τα ανοιχτά μέτωπα της ζωής μας, ακόμη κι αν εμείς δεν τα γνωρίζουμε συνειδητά, είναι χαραγμένα πάνω μας και εκπέμπουν τη δύναμη και τον πόνο μας. Το ίδιο και οι νίκες, οι υπερβάσεις και οι αποφάσεις μας. Σαν σφραγίδες που εμείς προσθέσαμε στον πίνακα της προσωπικής μας ιστορίας, ακτινοβολούν τη μοναδική ενέργεια της ύπαρξής μας. Και αλλάζουν, από μας τις ίδιες, μέσα από την ωριμότητα και την ομορφιά της ζωής, με χαρές και λύπες.

 Γι ΄αυτό και η μεγαλύτερη αλλαγή στην εμφάνιση μιας γυναίκας (και ενός άνδρα φυσικά) έρχεται όταν έχει προηγηθεί μια εντυπωσιακή εσωτερική διεργασία και αλλαγή, που διαφοροποιεί τη «συχνότητα εκπομπής». Κι έτσι, ξαφνικά, οι άλλοι βλέπουν κάτι διαφορετικό από σένα, μια ψηφίδα του εαυτού που δεν είχες ακόμα παρουσιάσει στην πρώτη γραμμή. Υπήρχε όμως αθέατη, περιμένοντας τη δική σου απόφαση για να εκδηλωθεί. Η αυθεντικότητα πάντα δικαιώνεται.