«Πριν παντρευτώ είχα έξι διαφορετικές θεωρίες για την ανατροφή των παιδιών. Σήμερα έχω έξι παιδιά και καμιά απολύτως θεωρία» – John Wilmot
Τι θέλουμε στ΄ αλήθεια για τα παιδιά μας; Να είναι υπάκουα και βολικά, καλοί μαθητές, πρόθυμα να ακολουθήσουν ό,τι τους προτείνουμε; Να γίνουν επιτυχημένoι ενήλικες με τους όρους της κοινωνίας μας; Επιθυμούμε να τα δούμε να στέκουν στα πόδια τους και να χαράζουν το δικό τους δρόμο στη ζωή, όποιος κι αν είναι αυτός; Όπως και να΄χει, στο ερώτημα αυτό υπάρχουν δεκάδες διαφορετικές απαντήσεις. Ο σπουδαίος δάσκαλος, συγγραφέας και πατέρας οκτώ παιδιών – τα επτά με τη νυν σύζυγό του – Wayne W. Dyer, κατέγραψε και κατηγοριοποίησε τις απαντήσεις πολλών γονιών κάπως έτσι:
Θέλω τα παιδιά μου να ζήσουν ευτυχισμένα, χωρίς απωθημένα.
Θέλω τα παιδιά μου να μάθουν να απολαμβάνουν τη ζωή και να χαίρονται κάθε μέρα σαν ένα θαύμα.
Θέλω να νιώθουν σημαντικοί και αξιόλογοι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το τι κάνουν.
Θέλω να νιώθουν θετικά συναισθήματα για τον εαυτό τους και τη ζωή.
Θέλω να μεγαλώσουν, γνωρίζοντας πώς να μην αφήνουν τις αναπόφευκτες αναποδιές της ζωής να τα καταστρέψουν.
Θέλω να αποφύγουν την κατάθλιψη και τη δυστυχία.
Θέλω να μη γίνουν μονομανή και νευρωτικά άτομα.
Φωτογραφία του Randell, flickr
Θέλω να αποκτήσουν μια ακλόνητη αίσθηση εσωτερικής γαλήνης που θα τα στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.
Θέλω τα παιδιά μου να εκτιμούν το «τώρα». Να χαίρονται το ταξίδι της ζωής, χωρίς να εστιάζουν την προσοχή τους αποκλειστικά στον προορισμό του.
Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι διαμορφώνουν τα ίδια τη ζωή τους και ότι έχουν τη δύναμη να κάνουν επιλογές και να φέρουν αλλαγές.
Θέλω να είναι ευαίσθητα και υπεύθυνα, με σεβασμό στη φύση και στον άνθρωπο.
Θέλω να είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν το δυναμικό τους και να βιώσουν ικανοποίηση για τη ζωή και το σκοπό της ύπαρξής τους.
Θέλω να μάθουν να αγαπούν και να αγαπιούνται.
Θέλω να ανακαλύπτουν τις ευκαιρίες που κρύβονται μέσα στις αναπόφευκτες οδυνηρές εμπειρίες της ζωής.
Θέλω να έχουν καλές σχέσεις με την υγεία, σωματική, πνευματική και ψυχική.
Πηγή: Wayne Dyer, What do you really want for your children (Harper, 2001). Στα ελληνικά: Tι θέλετε στ ΄ αλήθεια για τα παιδιά σας, σε μετάφραση Μαρίνας Λώμη, από τις εκδόσεις Γλάρος.
Απ΄όλα τα παραπάνω, με αγγίζει πιο πολύ και θα επιθυμούσα για τα παιδιά μου το δεύτερο «θέλω»: «…να απολαμβάνουν τη ζωή και να χαίρονται κάθε μέρα σαν ένα θαύμα». Ισως γιατί αυτό είναι ένα μάθημα ζωής που δεν έχω καταφέρει ακόμα να πάρω, ίσως γιατί ωριμάζοντας συνειδητοποιώ πόσο απελευθερωτικό είναι να μπορείς να χαίρεσαι το δώρο της ύπαρξης, χωρίς επιδιώξεις, χωρίς «πρέπει», χωρίς να χρειάζεται να αποδείξεις κάτι. Εσάς, φίλοι και φίλες, ποιο «θέλω» σάς αγγίζει πιο πολύ; Περιμένω ανυπόμονα τις απαντήσεις σας!
Newagemama.com 
Θέλω να αποκτήσει μία ακλόνητη αίσθηση εσωτερικής γαλήνης….γιατί τότε θα είναι γεμάτη αυτοπεποίθηση, δεν θα έχει απωθημένα, θα νιώθει ευτυχισμένη και θα μπορεί να βιώσει την κάθε ημέρα ως ξεχωριστή. ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΑΡΘΡΟ
Μερσί, έχεις δίκιο, τελικά όλα συνδέονται με όλα. Η εσωτερική γαλήνη ανοίγει το δρόμο και για τα υπόλοιπα ωραία που γράφεις!
«Θέλω να είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν το δυναμικό τους και να βιώσουν ικανοποίηση για τη ζωή και το σκοπό της ύπαρξής τους»…
και φυσικά να βλέπουν τις αναποδιές σαν ευκαιρίες! Ετούτη εδώ η κρίση που βιώνουμε στην οικονομία και στην κοινωνία είναι μία τεράστια ευκαιρία να δούμε τα πράγματα διαφορετικά, ν’ αρχίσουμε να σκεφτόμαστε «out of the box» και να δρούμε λίγο πιο τολμηρά… Να πάρουν αυτό το μάθημα τα παιδιά μας από εμάς…
…αρκεί να καταφέρουμε πρώτα να πάρουμε εμείς το μάθημα της κρίσης! Βλέπω βέβαια ότι τα παιδιά προσαρμόζονται πολύ πιο εύκολα από τους μεγάλους στις νέες καταστάσεις…
Θέλω τα παιδιά μου να γνωρίζουν ότι διαμορφώνουν τα ίδια τη ζωή τους και ότι έχουν τη δύναμη να κάνουν επιλογές και να φέρουν αλλαγές…..
Αυτό το θέλω, πρέπει να το θυμηθούμε όλοι μας, μπας και ξυπνήσουμε και αλλάξουμε τη ρημάδα κατάσταση που ζούμε…μπας και φτιάξουμε τη ζωή και την κοινωνία μας…
Και εχεις δίκιο, όλα τα «θέλω» συνδέονται μεταξύ τους και αλληλεπιδρούν…
Μου θύμισες κάτι που διάβασα και το λέω συχνά στα παιδιά: «Πάρε στα χέρια σου τη ζωή σου, διαφορετικά θα το κάνει κάποιος άλλος για σένα». Φυσικά, όταν τους ζητάω κάτι και δεν συμφωνούν μ΄ αυτό, έχουν έτοιμη τη δικαιολογία: «μα θέλουμε να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας!»…
Θέλω τα παιδιά μου να μάθουν να απολαμβάνουν τη ζωή και να χαίρονται κάθε μέρα σαν ένα θαύμα.
Θέλω να αποκτήσουν μια ακλόνητη αίσθηση εσωτερικής γαλήνης που θα τα στηρίζει στις δύσκολες στιγμές.
Θέλω να είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν το δυναμικό τους και να βιώσουν ικανοποίηση για τη ζωή και το σκοπό της ύπαρξής τους.
Όλα τα είναι μια αλύσιδα. Αν κοπεί ένα κρίκος χάλασε!!!
Ολα είναι αλυσίδα, αλλά η σειρά των μαθημάτων ζωής δεν έρχεται κατά παραγγελία. Το ένα μάθημα οδηγεί στο άλλο μέσα από τις εμπειρίες και τα βιώματα. Στην πραγματικότητα κάνουμε ό,τι μπορούμε με ό,τι έχουμε από εκεί που βρισκόμαστε κάθε φορά
Εγω τα θελω ολα για εκεινη.Το θεμα ειναι τι θα θελει εκεινη….Και μακαρι να εχει τη δυναμη και την ευλογια να τα πετυχει…
Πιστεύω απόλυτα κάτι που είπε ο Χένρι Φορντ: «Αυτοί που πιστεύουν ότι μπορούν κι αυτοί που πιστεύουν ότι δεν μπορούν έχουν και οι δυο απόλυτο δίκιο». Είναι θέμα πίστης και επιλογής, λοιπόν!
Θέλω να αγαπούν με πάθος, να έχουν χιούμορ, να μην πάρουν ποτέ πολύ σοβαρά τον εαυτό τους. Θέλω να είναι δίκαια και γενναία. Θέλω να εισπνέουν με ευγνωμοσύνη την κάθε ανάσα. Θέλω πολλά, το ξέρω :-)))
Καλά κάνεις! ¨Οποιος θέλει πολλά, παίρνει πολλά!
Θέλω το παιδί μου όχι μόνο να είναι ευτυχισμένο μα να προσφέρει απλόχερα αυτή την ευτυχία στους ανθρώπους.
Εϊμαι σίγουρη πως έχεις ένα πολύ αγαπητό παιδί. Οταν σ΄ ένα σπίτι υπάρχει συναισθηματική γενναιοδωρία όλοι βγαίνουν κερδισμένοι!
Εγώ θέλω να σταθώ εδώ: «Θέλω να είναι πρόθυμα να εξερευνήσουν το δυναμικό τους και να βιώσουν ικανοποίηση για τη ζωή και το σκοπό της ύπαρξής τους.»
Νομίζω ότι καλύπτει το σκοπό για τον οποίο όχι μόνο τα παιδιά αλλά και ο κάθε άνθρωπος έχει δημιουργηθεί.
Αυτή έννοια του σκοπού της ζωής είναι κάτι που πολύ με απασχολεί, ειδικά από τότε που έγινα μαμά. Αναρωτιόμουν ποιος είναι ο σκοπός της ζωής μου και όλα αυτά. Τελικά αποφάσισα να προσπαθήσω να εφαρμόσω τον Χαλίλ Γκιμπράν: «η καθημερινή σου ζωή είναι το σχολειό, ο ναός και η θρησκεία σου».
Ο σκοπός της ζωής είναι κάτι φοβερά πολύπλοκο και σηκώνει μεγάλη κουβέντα…
Εγώ πάλι φροντίζω να μην ξεχνάω την εξής ρήση του Επίκουρου: «Ζείτε διαρκώς με την αγωνία για το αύριο και πεθαίνετε χωρίς να έχετε ζήσει το σήμερα.» (ή κάπως έτσι, δεν θυμάμαι τα ακριβή του λόγια). Ζω μόνο για τη στιγμή που υπάρχω. Κάνω βέβαια και το κουμάντο μου για το μέλλον, αλλά αυτό το αφήνω για όταν έρθει. Ποτέ δεν έχω πει στα παιδιά μου «όχι τώρα» ή «θα το κάνουμε αργότερα ή αύριο». Ή τώρα ή ποτέ, αύριο μπορεί να μην υπάρχει!
Θέλω πάνω & πριν απ’όλα να έχουν σωματική & ψυχική υγεία.
Θέλω στο ταξίδι της ζωής τους , να πορεύονται με χαρά , αγάπη , ειλικρίνεια & τιμιότητα.
Το εύχομαι ολόψυχα για όλα τα παιδιά!
Η ζεστασιά της ιστοσελίδας σας άγγιξε την καρδιά μου!Σας ευχαριστώ!
Kαλώς ήρθες! Τα καλά σου λόγια ζέσταναν τη δική μου καρδιά!
Θέλω να μπορώ να μεγαλώνω με τέτοιον τρόπο, ώστε να μπορώ να κάνω πραγματικότητα για τα παιδιά μου ένα «θέλω» κάθε μέρα…αν εγώ δεν τα θέλω πως θα τα κάνω να τα θέλουν!
Εύχομαι για τα παιδιά μου «να σκέφτονται με τα χέρια
να τα καταφέρνουν χρησιμοποιώντας το κεφάλι του δίνοντας τους πάντα χρόνο να σκεφτούν
να ακούνε και ίσως κάποιες φορές να μιλούν ταυτόχρονα
όταν κατανοούν να χαίρονται και να αντιδρούν ταυτόχρονα
να αγαπούν και να θαυμάζουν όλες τις μέρες του χρόνου»