«Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένας δρόμος προς τον ίδιο του τον εαυτό…»  Hermann Hesse

Κάθε καλοκαίρι γυρίζω ξανά στη ζεστή αγκαλιά της λογοτεχνίας. Αφήνω στην άκρη όλα τα άλλα είδη για το χειμώνα και χάνομαι πίσω από τη μουσικότητα των λέξεων και τη δημιουργική ευφυία των μεγάλων συγγραφέων. Φέτος ξεκίνησα  με το Ενα θαύμα κάθε αρχή την κατοικεί του Herman Hesse, βιβλίο που αιχμαλωτίζει από τον τίτλο του και μόνο. Δοκίμασα  ακόμα μια ευχάριστη έκπληξη όταν στις πρώτες σελίδες του βρήκα  υλικό για να μοιραστώ μαζί σας σ’ αυτό εδώ το ιστολόγιο.

Eίναι κάποιες σκέψεις του συγγραφέα πάνω στην παιδική περιέργεια, που εκδηλώνεται με χιλιάδες απίθανες ερωτήσεις προς τους μεγάλους. Διαβάζοντας αυτές τις σύντομες παραγράφους αναλογίστηκα με ικανοποίηση  πώς μεταμορφώνονται ταχυδακτυλουργικά οι λέξεις και το νόημά τους μέσα από την οπτική ενός χαρισματικού δημιουργού, που μας αγγίζει, μας αφυπνίζει και μας λυτρώνει ανακαλύπτοντας τη χαμένη μας ενότητα στα διαφορετικά στάδια της ζωής:

"Αγώνας για την Παραμυθοχώρα" από την αγαπημένη Josephine Wall

Ενα κομμάτι παιδικότητας που, καθώς μου φαίνεται χάνεται ολότελα από τους περισσότερους ανθρώπους είναι η ορμή για αλήθεια, η απαίτηση να επιθεωρεί κανείς τα πράγματα και τα αίτιά τους, η λαχτάρα για αρμονία και στέρεα πνευματική νομή. Υπέφερα από άπειρα αναπάντητα ερωτήματα, ώσπου σιγά σιγά ανακάλυψα ότι για τους ενήλικες, στους οποίους τα απηύθυνα, ήταν συχνά ασήμαντα και ακατάληπτα. Μια απάντηση, που μου φαινόταν ως υπεκφυγή ή και ως ειρωνεία, έκανε πολλές φορές την ψυχή μου να γυρίζει φοβισμένη πίσω στον βαθμιαία κλυδωνιζόμενο μυθικό της πύργο.

Αλήθεια, πόσο πιο σοβαρή, καθαρή και τίμια θα γινόταν η ζωή πολλών ανθρώπων αν εκείνοι είχαν διατηρήσει μεγαλώνοντας κάτι από το φιλέρευνο παιδικό τους πνεύμα και την αναζήτηση ονομάτων! Τι είναι το ουράνιο τόξο; Γιατί κλαίει ο αέρας; Γιατί μαραίνονται τα λουλούδια, γιατί ξανανθίζουν, από πού έρχεται η βροχή και το χιόνι; Γιατί είμαστε εμείς πλούσιοι και ο γείιτονας, ο σιδεράς, φτωχός; Πού πάει ο ήλιος το βράδυ;

Ο άνθρωπος βιώνει σε όλη τους την έκταση και τη ζωντάνια τα όσα του συμβαίνουν μόνο στην πρώτη νιότη του, μέχρι λοιπόν τα δεκατρία, τα δεκατέσσερα χρόνια του, και όλη του τη ζωή τρέφεται  από αυτά τα βιώματα.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο θαυμαστό και ασύλληπτο και τίποτα πιο αλλόκοτο κι ολότελα χαμένο για μας από την ψυχή ενός παιδιού όταν παίζει.

Τα παιδιά είναι μεγαλόψυχα και μπορούν, με τη μαγεία της φαντασίας τους, να φιλοξενήσουν στην ψυχή τους, το’να δίπλα στ΄άλλο, πράγματα που, σε μυαλά περισσότερο ηλικιωμένα, η μεταξύ τους διαφορά προκαλεί σφοδρό πόλεμο και αλληλοαποκλεισμούς.

Πηγή αποσπάσματος: Ηermann Hesse, Ενα θαύμα κάθε αρχή την κατοικεί – στάδια στο δρόμο της ζωής, μετάφραση Θ. Λουπασάκης, εκδόσεις Σμίλη.

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε ένα αξιόλογο αφιέρωμα της εφημερίδας  «Ελευθεροτυπία» για το σπουδαίο αυτόν  συγγραφέα, την προσωπικότητα και μια σύγχρονη ματιά στο έργο του.