Τα παιδιά είναι από τη φύση τους πνευματικά όντα κι αν τους δώσεις την προσοχή σου μπορούν να σου μιλήσουν για τις λεπτές και αδιόρατες ενέργειες μιας άλλης διάστασης. Είτε πιστεύεις στην ύπαρξη αυτής της διαστασης είτε όχι, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον να ακούσεις όσα έχουν να σου πουν. Τα μικρά παιδιά είναι πολύ καλά συντονισμένα με τη διαίσθησή τους, επειδή δεν έχουν ακόμα βυθιστεί μέσα στην «πραγματικότητα» και συχνά ακούν και βλέπουν πράγματα που εμάς μας διαφεύγουν.

Στα πέντε της χρόνια η Χάιντι έλεγε ότι οι άνθρωποι έχουν γύρω τους χρωματιστά σύννεφα από φως. Σε ηλικία τεσσάρων ετών η Ρόζα είχε δύο φανταστικούς φίλους που την κρατούσαν από το χέρι όπου κι αν πήγαινε. Τους είχε δώσει παράξενα ονόματα που η μαμά της ανακάλυψε αργότερα ότι ήταν υπαρκτές γαλλικές λέξεις.

"Eσωτερική ομορφιά" από την Julie Fein

Ο Ελιοτ στα τεσσεράμισι χρόνια του είπε στον μπαμπά του: «Ο Ασπρος Αετός μού έμαθε να αιωρούμαι. Είναι πολύ απλό. Κοίτα ένα μέρος στον ουρανό, στείλε τις σκέψεις σου μέσα απ΄ αυτό και θα αιωρηθείς». Στα πέντε του ο Ράϊντερ είπε στη μαμά του: «Ολοι μας έχουμε δίπλα μας έναν άγγελο».

Μέχρι τα έξι τους χρόνια περίπου τα παιδιά είναι εναρμονισμένα με τον πνευματικό κόσμο και με πράγματα αθέατα και ανείπωτα. Συνήθως χάνουν την επαφή τους μ΄ αυτά μόλις αρχίσουν το σχολείο και εκτεθούν στον παραδοσιακό τρόπο σκέψης και στις λογικές διεργασίες. Μέχρι τότε είναι πολύ ικανά να συντονίζονται με τις σκέψεις  μας.

Για παράδειγμα, η Μαρία, μητέρα τριών παιδιών, σκεφτόταν μια μέρα για το θάνατο κι αναρωτιόταν ποια άλλη λέξη μπορούσε να χρησιμοποιήσει αντί του πέθανε.  Εκείνη τη στιγμή ακριβώς, η μικρή της κόρη Λώρα, μπήκε στο δωμάτιο και είπε: «Θα μπορούσες να πεις έφυγε μαμά». Αυτό την έκανε να προσέξει την ικανότητα που είχει η κόρη της να διαβάζει τη σκέψη της, αφού δεν είχε πει ούτε μια λέξη δυνατά.

Τσαχπινιά και πνευματικότητα από την Camilla Costa

Τα παιδιά έχουν μια ιδιαίτερα ανεπτυγμένη διαίσθηση. Μπορούν να νιώσουν την ενέργεια και τις δονήσεις των άλλων. Μερικές φορές απλά και μόνο βλέποντας κάποιον μπορεί ένα παιδί να αρχίσει να κλαίει δυνατά. Απομακρύνεται για να τον αποφύγει και παρόλο που δεν μπορεί να εξηγήσει με λόγια το γιατί, νιώθει την ενέργεια που εκπέμπει αυτό το άτομο και θέλει να κρατηθεί μακριά. Πάντοτε να εμπιστεύεσαι αυτό το ένστικτο του παιδιού σου.

Μερικά παιδιά ξέρουν ήδη βαθιές πνευματικές αλήθειες χωρίς να τις έχουν διαδαχτεί ποτέ. Η Τζόντι, τεσσάρων ετών, είπε στον άρρωστο παππού της: «Οταν πεθάνεις παππού, απλά θα πας σε κάποιο άλλο μέρος». Ενας τρόπος να εκτιμάς τη θεϊκή φύση του παιδιού σου είναι να αναγνωρίζεις την πνευματική του γλώσσα και να σέβεσαι την ικανότητά του ν΄ αντιλαμβάνεται πράγματα που εσύ δεν μπορείς τόσο εύκολα να συλλάβεις με το νου.

Πηγή: Judy Ford, Wonderful ways to love a child (Conari press, 1995). Στα ελληνικά, Υπέροχοι τρόποι να αγαπήσεις ένα παιδί, εκδόσεις Δυναμική της επιτυχίας.

Δες ακόμη: Το ισχυρό πνεύμα των παιδιών