«Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ. Μα ωστόσο λάμπει» – Οδυσσέας Ελύτης
Φωτό του Ph. Klinger, flickr
Είναι μέρες τώρα που δεν αντέχω τη λευκή οθόνη, που δυσκολεύομαι να γράψω, που χάνω το νήμα της ίδιας μου της σκέψης όταν πάω να της δώσω μορφή μέσα από λέξεις και εικόνες. Αυτή η αλλόκοτη εποχή που ζούμε, με τη μια ψυχρολουσία να διαδέχεται την άλλη, με έναν ωκεανό οργής και αδικίας τριγύρω, με σπρώχνει σ΄ ένα μούδιασμα, σ΄ ένα είδος νοητικής αμηχανίας: Θυμώνω και φοβάμαι όπως όλοι, μα για κάποιον λόγο δεν θέλω να φωνάξω, να κατηγορήσω, να βουτήξω στα θολά νερά της άρνησης και της δυσπιστίας. Θέλω να κουρνιάσω μέσα μου, να εντοπίσω το χαμένο σημείο αυθεντικής δύναμης και εμπιστοσύνης και να μείνω εκεί. Ακούγοντας μόνο τους χτύπους της καρδιάς μου. Σιωπηλή. Σταθερή. Πιστή στη δύναμη της ζωής που θα ξεπεταχτεί μέσα από την πιο μικρή χαραμάδα.
Ένα ποίημα του Κωνσταντίνου
Σσσσ…! Μη μιλάς,
άκου αν μπορείς…
Εστησα αυτί ν΄ακούσω την καρδιά μου,
να διώξω τους φόβους μου.
Ροή αίματος
στην κλεψύδρα του μυαλού μου
ποτάμι που κυλά
τις μέρες μου παίρνει.
Ονειρα μετρώ που δεν έζησαν
και μυρωδιές ελάτου στα Αγραφα
και του ματιού τις ομορφιές στο Μόλυβο
και χάδι μάνας – τι παρηγοριά –
και της αγάπης το φιλί, το βλέμμα.
Κι ο Φόβος μού γελά.
Πού να κρυφτώ;
Δεν θα κρυφτώ.
Στα ίσα θα τον δω.
Όλα μου θα του δώσω.
Μόνο ο Χρόνος να κυλά ανεμπόδιστα.
και μαζί του να ωριμάζω κι εγώ.
Newagemama.com 
Υπέροχο !
Κράτα σφιχτά πάνω στο στήθος σου αυτό το «Υπέροχο» που σου λέω (και που πιστεύω και πολλοί άλλοι θα σου πούνε) και ζήσε ευτυχισμένη , μέχρι το τέλος της αυτή την μέρα .
Μερσί, βάλσαμο τα λόγια σου Σίλια…
«Καλημέρα» Παναγιώτα μου! Πόσο αληθινό και δύσκολο συνάμα.
Καλημέρα Πέπη. Δύσκολο και αναγκαίο. Υπάρχει μεγαλύτερη δασκάλα στη ζωή από την ίδια την ανάγκη;
Μούδιασμα, νοητική αμηχανία, κι αυτός ο θυμός που έγινε κολλητική ασθένεια… περιγράφεις θαυμάσια αυτά που πολλοί από μας βιώνουμε! Και πόσο δύσκολο είναι ν’ ακούσεις αυτή τη «μικρή, ήσυχη, εσωτερική φωνή» μέσα σ’ αυτό το πανδαιμόνιο! Εχω την αίσθηση οτι ο αγώνας μας να κρατάμε τ’ αυτιά μας ανοιχτά γι αυτή τη «φωνούλα» είναι ίσως πιο σημαντικός και από τον περίφημο αγώνα της επιβίωσης: κάνει τη διαφορά μεταξύ ζωής και επιβίωσης. Εξάλλου το «ζω» εμπεριέχει το «επιβιώνω», αλλά όχι το ανάποδο.
Τι να πω, με κάλυψες πλήρως και πάλι. Ετσι που ήρθαν τα πράγματα «πρέπει» να ζήσουμε…ΚΙ αυτό το «πρέπει», μια λέξη τόσο φορτισμένη και ίσως αντιπαθητική, δικαιώνει την ύπαρξή του στο λεξιλόγιο, τέτοιες στιγμές…
«Ευτυχισμένοι οι ραγισμένοι, γιατί αφήνουν να περάσει το Φως»….
«Ευτυχισμένοι οι ευλύγιστοι, δεν θα σπάσουν ποτέ»…
Ο χειρότερος εχθρός μας Παναγιώτα είναι ο φόβος, έτσι δεν είναι;
Καλό μας ευλύγιστο απογευματάκι! :)))
Μπήκες στο ιστολόγιο μαγισσούλα και φύσηξε αμέσως ένα γλυκό αεράκι! Να είσαι πάντα ευλύγιστη και δυνατή!
υπεροχο πραγματικα αυτο το ποιημα ιδιαιτερα το νοημα του….το διαβασα και αναποδα…ποσο δυσκολο ειναι να μη φοβασαι ειδικα οταν εχεις την ευθυνη και την εννοια για τοσο τρυφερες υπαρξεις οπως τα μωρα μας….
Είναι αδύνατον (όχι απλώς δύσκολο) να μη φοβάσαι. Συνειδητοποιώ τώρα πως μπορεί να ένιωθαν οι μανάδες των ακόμα πιο δύσκολων στιγμών της ελληνικής ιστορίας…Παρ΄ όλα αυτά η ζωή συνεχίζεται…
Όλως τυχαία πέρασα κι ανακάλυψα εδώ ομορφιές και τη γαλήνη της σιωπής: b>«Σσσσσσ…άκου…» διάβασα και μέσα από τη σιωπή άκουσα. Άκουσα, ναι τα πλήκτρα καθώς έγραφα το σχόλιό μου κι ο ήχος τους ήταν ίδιος. Ίδιος και μετά πάλι σιωπή… Τι να πεις…
Και πιο κάτω στο ποίημα του Κωνσταντίνου (?) το στίχο: «και του ματιού τις ομορφιές στο Μόλυβο» μετρούσε! Μόλυβος (και Μήθυμνα…) η μικρή μου αγαπημένη πατρίδα, γι’ αυτό και το Μηθυμναίος.
Οπότε πολύ καλή η πρωινή μου επίσκεψη!
Να ‘σαι καλά!
Καλώς ήρθες! Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Ο Κωνσταντίνος της ανάρτησης δεν είναι άλλος από τον αγαπημένο μου, ο οποίος κρύβει επιμελώς μέσα του έναν ποιητή. Ιδού μερικά ακόμα έργα του:http://wp.me/pS7gV-KT και http://wp.me/pS7gV-NP.
Να ξαναπεράσεις για να μας φέρεις μια πνοή από την όμορφη πατρίδα σου!
Εγώ να σ’ ευχαριστήσω! Πράγματι ο Κωνσταντίνος το έχει… τα διάβασα.
Και να που ξαναήρθα…
Όταν θα έχεις λίγο χρόνο πέρνα κι απ’ το δική μου αυλή.
Καληνύχτα!
Παράθεμα: Kάτι γλυκό | Χειμωνιάτικη Λιακάδα
Πολύ όμορφο
Eυχαριστώ πολύ…