Δεν χρειάζομαι άλλες αναλύσεις, απόψεις, εκτιμήσεις, ερμηνείες για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Δεν θέλω άλλες ερμηνείες, προβλέψεις, προγνώσεις, προσομοιώσεις για τη ζωή των παιδιών μου και την πορεία της κοινωνίας.
Χρειάζομαι ανάσες ευαισθησίας, ανθρωπιάς, σύνδεσης και επικοινωνίας. Εχω ανάγκη από νότες έμπνευσης και ελπίδας, που στοχεύουν λιτά και καίρια την ψυχή. Λαχταρώ εικόνες αιώνιες που απογειώνουν τη σκέψη πάνω από την εφήμερη, βασανιστική πάλη με το φόβο και το χαμένο έλεγχο. Για την ώρα δεν βρίσκω άλλο καταφύγιο από την ποίηση:
Mοναξιά δεν υπάρχει εκεί που ένας άνθρωπος
σκάφτει ή σφυρίζει ή πλένει τα χέρια του.
Mοναξιά δεν υπάρχει εκεί που ένα δέντρο
σαλεύει τα φύλλα του. Εκεί που ένα ανώνυμο
έντομο βρίσκει λουλούδι και κάθεται,
που ένα ρυάκι καθρεφτίζει ένα άστρο,
εκεί που βαστώντας το μαστό της μητέρας του
μ΄ ανοιγμένα τα δυο μακάρια χειλάκια του
κοιμάται ένα βρέφος, μοναξιά δεν υπάρχει.
Πηγή: Νικηφόρος Βρεττάκος, Η εκλογή μου. Ποιήματα 1933-1991 (εκδόσεις Ποταμός, 2008)
Πέρασε προς στιγμή από το νου μου να αποτολμήσω να γράψω μερικά δικά μου «μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που…» αλλά μου φάνηκε βλασφημία απέναντι στον αγαπημένο μου ποιητή…΄Η μήπως όχι; Αν έχω αντιληφθεί κάτι από το έργο του είναι η πνευματική γενναιοδωρία που το διακρίνει και η επιθυμία του να μπει ένα λιθαράκι φωτός σ΄αυτή την πλάση. Το αποτολμώ λοιπόν με σεβασμό, όχι φυσικά για να «συμπληρώσω» το ποίημα, αλλά για να εκφραστώ κι εγώ – απλοϊκά και ερασιτεχνικά – ως μια μοναχική μαμά – μπλόγκερ που παλεύει από παιδί με την εσωτερική της μοναξιά:
Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που δυο βλέμματα
συναντιούνται μ΄αγάπη.
Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που οι νότες
συντονίζονται στον ίδιο σκοπό.
Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που το χέρι μου
αγγίζει τον παλμό της καρδιάς σου.
Εκεί που, αγκαλιάζοντας τη σπίθα της έμπνευσης,
συνομιλούμε στους ήχους των πλήκτρων
μ΄ ένα χαμόγελο ελπίδας στων χειλιών την άκρη
μοναξιά δεν υπάρχει.
Περιμένω λοιπόν και τα δικά σας «μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που…». Μην ανησυχείτε, δεν κάνουμε διαγωνισμό ποίησης εδώ, απλώς μοιραζόμαστε με έμπνευση!
Newagemama.com 
Μοναξιά δεν υπάρχει…σε αυτό το σπιτικό!
Και ο ποιητής τα είπε όλα!
Υπάρχει μοναξιά όταν υπάρχει Αγάπη και ομορφιά;
Καλή βδομάδα γλυκιά μανούλα! 🙂
Συμφωνώ απόλυτα.
Χμ… Για να δούμε…
Μοναξιά δεν υπάρχει,
Εκεί που σβήνει ο εγωισμός.
Σβήνει όμως;
Μοναξιά δεν υπάρχει όπου υπάρχουν παιδικά χαμόγελα!
Μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που υπάρχει σεβασμός.
Γεια σου μανούλα! Αγαπώ τον Νικηφόρο Βρεττάκο..
Μοναξιά δεν υπάρχει όπου υπάρχει αγάπη! Σωστά τα λέτε!
Μοναξια δεν υπαρχει οπου βασιλευει η ελευθερη γαληνη και η γαληνια ελευθερια.
Μοναξια δεν υπαρχει εκει που δεν την αναζητας και δεν την φοβασαι καν.
Μοναξια δεν υπαρχει στα παιδικα αθωα ματια και
η αληθεια ειναι πως μια ιδεα ειναι και η μοναξια
και το αντιδοτο της:μια ιδεα αντιθετη κυοφορουσα της επιγνωσης της κοινης ανθρωπινης
μοιρα μας…
Μοναξιά δεν υπάρχει όταν η ζωή είναι πολύχρωμη κι όταν το είναι μου αισθάνεσαι την θαλπωρής της!!!!
Τι να πω; Το ένα καλύτερο από το άλλο! Μ΄ αρέσει να σκέφτομαι πως ο γενναιόδωρος ποιητής χαμογελάει από ψηλά για τη σπίθα της έμπνευσης που πρόσφερε στις μανούλες…
Mοναξιά δεν υπάρχει, εκεί όπου, κανείς δεν της κάνει χώρο! Σας φιλώ!
μοναξια δεν υπαρχει, οταν συναντω το βλεμμα σου
οταν ακουω τους χτυπους της καρδιας σου,
μοναξια δεν υπαρχει οταν μ’αγγιζει η φωνουλα σου
οταν νοιωθω την ανασα σου….
μοναξιά δεν υπάρχει, ακόμα κι αν φορές σε ξεγελά…
φτάνει να σ’ αγαπάς.
φτάνει ν’ αγαπάς.
Μοναξιά δεν υπάρχει όπου υπάρχουν …προβλήματα.
Μοναξιά δεν υπάρχει όταν υπάρχει συμμετοχή! Σας ευχαριστώ όλους και όλες για την ανταπόκριση!
Μοναξιά δεν υπάρχει όταν κοιτώ μέσα στα μάτια σου αγγελέ μου και μπορω με βεβαιότητα να αναφωνήσω Ω Θέε μου μεγαλοδύναμε Σε Ευχαριστώ!
…Nανά πολύ όμορφο. Οταν βιώνουμε την ευγνωμοσύνη πώς είναι δυνατόν να μας καταβάλει η μοναξιά; Σ΄ευχαριστώ!
Μοναξιά δεν υπάρχει όταν μπορώ να σε βλέπω,
όταν μπορώ να αντέχω, όταν μπορώ ν΄αγαπώ!
Μοναξιά δεν υπάρχει μες στα δυο σου τα χέρια
που με φτάνουν στ΄αστέρια, στο γαλάζιο ουρανό!
Κι αν για λίγο φοβάμαι πως μπορεί να σε χάσω
πώς μπορεί να μην έχω από πού να πιαστώ
σαν κοιτώ μες στο Σύμπαν και σε νιώθω να υπάρχεις
μοναξιά δεν υπάρχει κι έτσι πάλι μπορώ!!!
Christi, υπέροχο! Μεταμόρφωσες το – αρχικά γκρίζο – πρωϊνό μου σε μια πολλά υποσχόμενη μέρα, σ΄ευχαριστώ!
Μοναξιά δεν υπάρχει, όταν έχεις συμφιλιωθεί με τον εαυτό σου…
Μοναξιά δεν υπάρχει, όταν έχεις αποθέματα επιείκειας για το συνάνθρωπο…
Μοναξιά δεν υπάρχει, όταν μπορείς να κάνεις όνειρα…