«Λίγο από το άρωμα μένει στο χέρι που δίνει τα λουλούδια» – κινέζικη παροιμία
Λάμπει μέσα μου εκείνο που αγνοώ...
Από παιδί θυμάμαι να με πληγώνει η σκληρότητα και η αδικία, όπως την αντιλαμβανόμουν ανάλογα με την ηλικία μου. Αναρωτιόμουν συχνά – όπως καλή ώρα αναρωτιούνται τώρα τα δικά μου παιδιά – μήπως το να λειτουργείς με ευγένεια, ευθύτητα και καλοσύνη είναι απλά μια ανοησία…
Γιατί να είσαι γενναιόδωρος σ΄έναν κόσμο τσιγκουνιάς; Γιατί να είσαι «καλός» μέσα στη ζούγκλα της σύγχρονης ζωής; Γιατί να επικαλείσαι την ειλικρίνεια όταν είναι μόδα η υποκρισία και τα κατά συνθήκη ψεύδη;
Όλα αυτά φαίνονται απλοϊκά και κλισέ, μάλλον ξεπερασμένα και «ηθικοπλαστικά»… Για μένα όμως είναι κρίσιμα θέματα στα οποία κάθε άνθρωπος καλείται κάποια στιγμή στη ζωή του να πάρει συνειδητά θέση. Ισως η ανάγκη αυτή να είναι πιο επιτακτική σήμερα, σε μια εποχή που έχουν πέσει οι μάσκες και έχει αποκαλυφθεί η πνευματική γύμνια ενός τρόπου ζωής που ισοπεδώνει την αξιοπρέπεια και το σεβασμό και απογειώνει το χρήμα, την εξουσία, την αδιαφορία.
Αθωότητα και ζωντάνια. Μπορεί να κρατήσει για πάντα;
Κάποια στιγμή λοιπόν, σαν παιδί ρωτούσα – με τον τρόπο μου – και ξαναρωτούσα τη μάνα μου, για να πάρω κάποιες απαντήσεις. Και εκεί, κάποια στιγμή, η μάνα είπε αυτό που «κλείδωσε» μέσα μου γιατί μου έδωσε τη συγκεκριμένη στιγμή την απάντηση που χρειαζόμουν για να κάνω την επιλογή μου: «Ο,τι σπείρεις θα θερίσεις. Ο,τι κάνεις θα γυρίσει κάποια στιγμή πίσω σε σένα. Αν φέρεσαι με σεβασμό σε σένα και στους άλλους, θα σου φερθούν με σεβασμό. Αν είσαι άδικη και σκληρή, θα δεχτείς κάποια στιγμή ανάλογη συμπεριφορά… Η ζωή επιστρέφει ό,τι στέλνεις προς τα έξω. Κάπως έτσι…»
Αυτό ήταν, ηρέμησα! Εκτοτε αυτή είναι η στάση μου στα πράγματα, και δεν το έχω ποτέ μετανιώσει Και αυτό τον βασικό «νόμο» της ζωής προσπαθώ να εξηγήσω στα παιδιά μου, αξιοποιώντας όλες τις πηγές που έχω στη διάθεσή μου:
Ο,τι σπέρνουμε με καλοσύνη
επιστρέφει σαν σοδειά εκπλήξεων.
Τα δώρα που στέλνουμε
επιστρέφουν σε μας
με διαφορετικό περιτύλιγμα.
Σκιές αρνητικότητας
σκορπισμένες στον κόσμο
επιστρέφουν στον αποστολέα τους.
Οι καλές πράξεις
και οι αρετές
είναι σπόροι που πολλαπλασιάζονται.
Φυτεύουμε ένα βλαστάρι
και αποκομίζουμε ένα δάσος ευγνωμοσύνης.
Η πιο απλή γενναιόδωρη πράξη
ευλογεί αυτόν που την κάνει,
αλλά αν δίνουμε για να πάρουμε,οι ελπίδες μας συντρίβονται
στις ακτές της προσκόλλησης.
Δίνε λοιπόν
το καλύτερο που μπορείς
για χάρη της ίδιας της προσφοράς
και τότε το καλύτερο
θα επιστρέψει σε σένα…
Ο,τι σπείρεις (και φροντίσεις) θα θερίσεις...
Πηγή ποιήματος: Dan Millman, Living on purpose. Straight answers to universal questions (New world library, 2000). Στα ελληνικά: Ποιος είναι ο σκοπός σου, σε μετάφραση Ρένας Καρακατσάνη, από τις εκδόσεις “Δυναμική της επιτυχίας”.
Newagemama.com 
Ας δίνουμε για τη χαρά του ίδιου του πράγματος χωρίς να περιμένουμε τίποτα σ΄επιστροφή…
Έτσι είναι Παναγιώτα μου και αυτό το άρωμα, μόνο όσοι δίνουν με τη καρδιά τους, μπορούν να το μυρίσουν! 😉
Φιλάκια σε όλη την οικογένεια! :)))
Eυχαριστώ μαγισσούλα, πέρασες κι άφησες πίσω σου μια μοσχοβολιστή αύρα!
Θέλει τόλμη , περίσσιο θάρρος και αποφασιστικότητα να δώσεις αυτό που σκέφτεσαι και αισθάνεσαι στους ανθρώπους που συναντάς στην καθημερινότητά σου. Αν δίνεις για να πάρεις είναι κάτι που αργά η γρήγορα θα φανεί.Το θέμα είναι να γεμίζεις τον εαυτό σου με ικανοποίηση ότι έκανες κάτι που ξεπέρασες τον εαυτό σου και τους αλλους σήμερα χωρίς να περιμένεις αντίκρυσμα. Έτσι κοιτάς ψηλά: «άνω θρώσκω». Απλά στις μέρες μας η ανιδιοτέλεια , η καλοσύνη και η ευγένεια παρεξηγείται οπότε πολλές φορές αναγκαζόμαστε να φορέσουμε τις μάσκες μας για να μην ξεχωρίζουμε και επειδή πιστεύω ότι όλοι λιγο πολύ το κάνουμε, δεν έχει άλλη λογική.Σοφά τα λόγια της παροιμίας όσο και της μητέρας σου. Πολύ όμορφο ποστ την καλησπέρα μου.
Διόρθωση εκ παραδρομής λάθος: …τον εαυτό σου και στους άλλους σημερα…
Αγαπητέ Master πιστεύω πολύ στη δύναμη της πρόθεσης. Κανείς δεν είναι άγιος, ούτε είναι ψυχαναγκασμός να λειτουργείς με καλοσύνη. Εχει σημασία να έχεις εξ ορισμού την πρόθεση να το κάνεις! Ευχαριστώ για το ωραίο σου σχόλιο!
Κι εγώ πιστεύω στην επιστροφή του καλού, αλλά όχι απαραίτητα σε όποιον επέλεξε να το πράξει. Η καλωσύνη, η ευγένεια κι η γενναιοδωρία σπανίως ανταμοίβουν τους καλούς, τους ευγενικούς και τους γενναιόδωρους. Συνήθως το αντίθετο συμβαίνει. Επιστρέφουν όμως το θετικισμό τους στο σώμα της ανθρωπότητας, μέρος του οποίου αποτελούμε όλοι. Aν δεν ωφεληθούμε εμείς, θα ευεργετηθούν τα παιδιά μας, αν όχι αυτά, οι φίλοι τους. Δεν τελειώνουμε εκεί που σταματάει το σώμα μας. Από θερμοδυναμικής πλευράς, η καλωσύνη είναι η ενέργεια που απαιτεί το σύστημα για να καταπολεμήσει την εντροπία που το υποβαθμίζει και τη χρωστάμε αυτή την ενέργεια στη συνείδησή μας. Είναι στο γονίδιο των ανθρώπων που όπως είπε κι η mastermeeple επιδιώκουν το «άνω θρώσκω».
Ισως να έχεις δίκιο… Εξ άλλου δεν έχει τόση σημασία γι΄αυτόν που υπηρετεί το καλό. Θέλω να πω πως όταν υπηρετείς το καλό, απλά είσαι εκεί, έχεις ήδη κάνει τις επιλογές σου, δεν αλλάζεις γνώμη κάθε τρεις και λίγο. Η εξήγησή σου από θερμοδυναμικής πλευράς πολύ μου άρεσε!
σιγουρα κι εμενα θα με ρωτησει η κορη μου…..εγω μαλλον θα της πω οτι κανεις στη ζωη σου το κανεις για τον εαυτο σου,για τις δικες σου ισορροπιες και αναλογως την περιπτωση κρινεις τι σε κανει να νιωθεις καλα….δε νομιζω οτι η δυστυχια των αλλων σε κανει να νιωθεις καλα.Αργοτερα θα τις εξηγησω περιπου αυτα που πιστευω σαν τις νεφοσις.
Εννοείται πως δεν νιώθεις καλά με τη δυστυχία των άλλων. Και φυσικά το κάνεις για σένα, έχει όμως πιστεύω σημασία να τοποθετείς τις επιλογές σου σ΄ένα ευρύτερο πλαίσιο για το οποίο νιώθεις – ας πούμε – δικαιωμένος.