«Απόψε αγάπησα τα μάτια μου κοιτώντας τα μες στον καθρέφτη…» – Ναπολέων Λαπαθιώτης

Μια από τις πρώτες μου αναμνήσεις -που μοιάζει πιο πολύ σαν φευγαλέα γλυκιά αίσθηση – είναι το βλέμμα της μητέρας μου. Θυμάμαι τη νεανική της ματιά να με αγκαλιάζει κι αστραπιαία γυρίζω πίσω, καταργώ το φράγμα του χρόνου και του χώρου, και ξαναγίνομαι μωρό (;) μ΄όλη εκείνη τη φρέσκια ευτυχία που σου προκαλεί η γεύση της καινούργιας ζωής. Αυτή τη νοσταλγική αίσθηση μου άφησε και το κείμενο της Anna-Silia, που έχω κρατήσει στα «Αγαπημένα» μου εδώ κι έναν χρόνο και, με την άδειά της, το μοιράζομαι μαζί σας, έχοντας τη βεβαιότητα πως μέσα απ΄την αγάπη που  εκπέμπει το μητρικό βλέμμα κάθε παιδί μαθαίνει να τιμά, ν ΄αγαπά και να φροντίζει με σεβασμό τον εαυτό του και στην κατοπινή ζωή:

Η μάνα μου είχε τα …πιο όμορφα μάτια του κόσμου …
Της το ’λεγα και, πάντα σχεδόν, μαλώναμε γι΄ αυτό …
Έλεγε  πως τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου… τα είχα εγώ…
Παραδεχόταν, όμως, πως … αυτό που της έλεγα για τα μάτια της το ίδιο της έλεγε και η δικιά της μάνα, πως δηλαδή αυτή (η κόρη της) είχε τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου …
Ωστόσο, έλεγε ακόμα πως τα μάτια μου (αυτά τα … πιο όμορφα του κόσμου κατά την γνώμη της), μόνο με τα μάτια της… μάνας της μπορούσαν να συγκριθούνε …
………………………
Σας ζάλισα;… Σας μπέρδεψα;… Πιστεύω πως όχι. Κι αν όμως το έκανα, το έκανα παρά τη θέληση μου, απλά και μόνο γιατί ήθελα να πω πως τα μάτια της μάνας βλέπουν σαν πιο όμορφα μάτια της Γης, τα μάτια του παιδιού της …
Και το κάθε παιδί “βλέπει” σαν πιο όμορφη παρουσία στη ζωή του … τη μάνα του …
………………………
Ωστόσο, πέρα από το… πως θέλω να βλέπω τα μάτια της μητέρας μου… επιμένω πως η μάνα μου, αν όχι τα πιο όμορφα μάτια του κόσμου, είχε μάτια πανέμορφα.
Αχ αυτά τα όμορφα μάτια της!… Τα βλέπω πού και πού να επαναλαμβάνονται μέσα στο σόϊ και τα καταχαίρομαι… Η γιαγιά Άννα (η μάνα της μάνας μου) και η μάνα μου τα … “φόρεσαν”… Η αφεντιά μου, ο μεγάλος μου γιός, η πρώτη ξαδέρφη μου (Άννα κι αυτή) του Николай, του μεγάλου αδερφού της μαμάς μου (που κι αυτός τα φορούσε), και κάποια εγγόνια των ξαδερφιών μου… τα “φοράμε” κι εμείς και ποιος ξέρει ποιος τυχερός κατιών συγγενής μας θα έχει την τύχη να τα “φορέσει” …
……………………………………
Συγχωρήστε μου όλη αυτή την … περιαυτολογία, αλλά … ξέρετε, σήμερα, δικαιολογείται …
Γιατί σήμερα… γιορτάζω…
Σήμερα , γιορτάζει και η μάνα μου …
Γιορτάζει και η μάνα της μάνας μου …
Γιορτάζουν και εκατομμύρια άλλες μάνες σ’ αυτόν, αλλά και στον άλλο κόσμο …
… Όλες με … πανέμορφα μάτια…

Πηγή:http://silia.wordpress.com, ευχαριστούμε πολύ!