Αφιερωμένο σε όλα τα παιδιά που – όπως και τα δικά μου – περνούν ξένοιαστα τις καλοκαιρινές διακοπές στα χωριά των παππούδων και των γιαγιάδων, δίνοντάς τους ξανά ζωή με τα παιχνίδια, τις φωνές, τη χαρά και το κέφι τους:

«Παίζουμε μαζί», έργο του επτάχρονου F. David

Στα παιδιά αρέσει
η λάσπη και ο θόρυβος
και η δημοκρατία
και ο πειραματισμός
και τα καροτσάκια  και τα φτυάρια
και οι αιώρες και τα αυτοκινητάκια
και τα τύμπανα και τα γκογκ
και οι μαγνήτες και οι καθρέφτες
και τα τηλεσκόπια και οι μεγεθυντικοί φακοί
και τα ξύλα και τα χρονόμετρα
και τα ρολόγια και οι χρονοδιακόπτες
και ο αυθορμητισμός και οι  θαρραλέοι δάσκαλοι

και οι επισκέπτες και τα τραγούδια
και τα ζώα και η άμμος και το νερό
και το να φτιάχνουν πράγματα
και οι καρύδες και τα σφυριά
και το μαγείρεμα και το ζύγισμα
και το μέτρημα και η ισορροπία
και το να νιώθουν χίλια πράγματα
και το να σκαρφαλώνουν σε δέντρα
και το να περπατάνε στη βροχή
και οι παιχνιδότοποι που φτιάχνουν τα ίδια για τον εαυτό τους
και οι ομπρέλες
και το να φτιάχνουν μόνα τους το γλυκό των γενεθλίων τους
και το ανοίγουν τρύπες και το να είναι έξω από το σπίτι (χωρίς παλτά)
και τα μαλακά πράγματα για τις ώρες που ησυχάζουν
και το να ονειρεύονται
και οι δάσκαλοι που τ΄ αγαπάνε.

Πηγή: Λαμπρίτα Γκίλμπερτ, Το παιδί αγγίζει, συνδυάζει και μαθαίνει (εκδόσεις Πατάκη,1996)