Αυτή εδώ είναι μια πολυδιαβασμένη και  πολυαγαπημένη ανάρτηση, που σε  λίγες σειρές  λέει  τόσο πολλά… Την αφιερώνω με αγάπη στους νέους φίλους και φίλες του ιστολογίου,  ξέροντας πως θα την αγαπήσουν κι αυτοί:

Όταν νόμιζες ότι δεν σε κοιτούσα, σε είδα να κρεμάς την πρώτη μου ζωγραφιά στο ψυγείο και θέλησα να φτιάξω άλλη μία.

Όταν νόμιζες ότι δεν σε κοιτούσα, σε είδα να ταΐζεις ένα αδέσποτο γατάκι κι ένιωσα πόσο σπουδαίο είναι να είσαι καλός με  τα ζώα.

Όταν νόμιζες ότι δεν σε κοιτούσα, σε είδα να φτιάχνεις το αγαπημένο μου γλυκό, μόνο για μένα, και κατάλαβα πως τα μικρά πράγματα είναι τόσο σημαντικά.

Art: Josephine Wall

Όταν νόμιζες ότι δεν σε κοιτούσα, σ’ άκουσα να λες μια προσευχή και πίστεψα ότι υπάρχει  Θεός εκεί ψηλά κι εγώ μπορώ πάντα να του μιλώ.

Όταν νόμιζες ότι δεν σε κοιτούσα, με καληνύχτησες μ΄ ένα φιλί και ένιωσα ότι με αγαπούν.

Όταν νόμιζες ότι δεν σε κοιτούσα, είδα δάκρυα να τρέχουν απ΄ τα μάτια σου κι έμαθα ότι κάποια πράγματα πληγώνουν αλλά  δεν είναι κακό να κλαίμε.

Όταν νόμιζες ότι δεν σε κοιτούσα, σε είδα να νοιάζεσαι και θέλησα να γίνω τα πάντα που θα μπορούσα να γίνω.

Όταν νόμιζες ότι δεν σε κοιτούσα, κοιτούσα…. και θελώ να σου πω «σ΄ ευχαριστώ» για όλα όσα έβλεπα όταν νόμιζες ότι δεν κοιτούσα.

Πηγή: “Συμβουλευτική Επιτροπή για την Καταπολέμηση της Βίας στην Οικογένεια, σε συνεργασία με Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας της Κύπρου”.