Φωτό: f_lovething, flickr
Να χαίρεσαι τον έρωτα
Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου
Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου
Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή
Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι
Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς
Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις
Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου
Να είσαι φίλη του εαυτού σου
Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς
Να ξέρεις πως αξίζεις να σ’ αγαπάνε
Να μιλάς στους άλλους τρυφερά
Να λες κάτι ή να σωπαίνεις ανάλογα με το τι κρίνεις για σένα σωστό
Να αποκτάς φήμη για τα κατορθώματά σου
Να αγαπάς και να φροντίζεις το κοριτσάκι που έχεις μέσα σου
Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων
Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων
Φωτό: Raj Digari, flickr
Να συνειδητοποιείς τα συναισθήματά σου και να πράττεις ανάλογα
Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από το γεγονός
Να δίνεις γιατί θέλεις, ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου
Να απαιτείς να σε πληρώνουν όπως πρέπει για τη δουλειά σου
Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό
Να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν οι άλλοι τα δικά τους
Να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές
Να ζεις το σήμερα και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες
Να ρισκάρεις περισσότερο
Να δέχεσαι την αλλαγή και ν’ αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου
Να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατες πληγές σου
Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό
Να γεμίζεις πρώτα το δικό σου ποτήρι κι αμέσως μετά το ποτήρι των άλλων
Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν
Να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου
Να χαίρεσαι τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα
Να καλλιεργείς σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλο
Να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου
Να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι
Να μην κοιτάς πίσω σου για να δεις ποιος σε ακολουθεί
Να μεγαλώνεις και να μαθαίνεις από τις διαφωνίες και τις αποτυχίες σου
Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς ιδιαίτερο λόγο
Να μη θεοποιείς κανέναν, και ακόμη περισσότερο, εμένα.
Χόρχε Μπουκάι, Γράμμα στην Κλαούντια, μετάφραση: Κων. Επισκοποπούλου
Αν αγαπάτε τον Μπουκάι όπως εγώ, δείτε κι αυτές εδώ τις αναρτήσεις:
Η θλίψη και η οργή
Κάθε σπόρος ξέρει πώς να γίνει δέντρο
…
Newagemama.com 
Τι όμορφο γράμμα! Θα περάσω ξανά και θα το διαβάσω πάλι!!!!
Πριγκιπισσούλα, εγώ πάλι λέω να το διαβάζω καθημερινά για να θυμίζω ξανά και ξανά στον εαυτό μου το νόημα τού να είσαι γονιός…
Θα μπορουσε να το γραψει και η μητερα αν δεν υπαρχει πατερας ετσι??Υπεροχο γραμμα…..!!Θα της το γραψω τωρα….!Οτι πρεπει για την ηλικια της.!!(17)
Καλώς τη Δήμητρα. Εννοείται πως θα μπορούσε να το γράψει και μια μητέρα! Βρίσκω βέβαια πολύ ενδιαφέρον που το γράφει ένας πατέρας, γιατί το περιεχόμενο αποκτά άλλη βαρύτητα για ένα κορίτσι…
Εχεις απολυτο δικιο καλη μου!!!!!!!!!Οταν ομως δεν υπαρχει (πληρως αδιαφορια) στην ζωη της…………..της το γραφει η μητερα να καλυψει το κενο!!!!!!
Εξαιρετικό… ότι γράφει ο Χ. Μπουκάι, αγγίζει την καρδιά!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ Παναγιώτα που δεν το βάζεις κάτω και με τις αναρτήσεις σου, δίνεις ενέργεια, αγγίζοντας τις ανοιχτές καρδιές!
ΑΦιλιά καρδιάς! 🙂
Μαγισσούλα ευχαριστώ. Είναι μεγάλη ιστορία να μεγαλώσεις τα παιδιά σου μέσα απ΄αυτή την οπτική. Πώς, ας πούμε, για παράδειγμα θα τους μάθεις «να καλλιεργούν σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλο», όταν εσύ ο ίδιος δεν τα έχεις καταφέρει; ‘Η, «να σχεδιάζουν το μέλλον αλλά να ζουν το παρόν», όταν εσύ σαν άνθρωπος είσαι κολλημένος στο παρελθόν;
Αρα χρειάζεται κι εσύ να γίνεις κάτι άλλο, κι αυτό είναι μάθημα ζωής!
Συμφωνώ απόλυτα!!! Πρέπει να ξαναχτίσεις ουσιαστικά τον εαυτό σου. Όχι για σένα…
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!