Mια από τις πιο έντονες αναμνήσεις που έχω από τις δύο εγκυμοσύνες μου είναι ότι δεχόμουν συμβουλές, γνώμες, προτροπές, απόψεις κλπ κλπ από δεκάδες ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους μου ήταν άγνωστοι. Οι περισσότεροι φυσικά ήταν γυναίκες και μανούλες, διαφόρων ηλικιών, που μου μιλούσαν στο δρόμο, στο λεωφορείο, στη δουλειά, παντού για τις εμπειρίες τους – θετικές και αρνητικές – από την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και το μεγάλωμα των παιδιών τους.
Στην αρχή θυμάμαι πως όλο αυτό το έβρισκα διασκεδαστικό. Στη συνέχεια όμως – και όσο η εγκυμοσύνη προχωρούσε – άρχιζε να με κουράζει και να με εξαντλεί. Δεν ήθελα να προσβάλλω κανένα καλοπροαίρετο συνάνθρωπο που ήθελε να βοηθήσει, αλλά μερικές φορές ακόμα και η ένταση της φωνής τους με ενοχλούσε και δεν με άφηνε να σκεφτώ και να λειτουργήσω φυσιολογικά. Αρκετές από τις ιστορίες τους ήταν δυσάρεστες – ή ακόμα και τρομακτικές – και γι΄ αυτό αποφάσισα από ένα σημείο και μετά να αποφεύγω συστηματικά παρόμοιες συναναστροφές και να μοιράζομαι τις σκέψεις μου μόνο με ανθρώπους που εμπιστευόμουν και ένιωθα πως με βοηθούσαν αληθινά.
Γι΄ αυτό, εκκολαπτόμενη μανούλα έχε το νου σου! Θυμήσου πρόκειται για το δικό σου σώμα, τη δική σου οικογένεια , το δικό σου μωρό, τις δικές σου επιλογές στη ζωή! Στο κάτω κάτω, την «πιο μεγάλη ώρα», την ώρα του τοκετού, πρωταγωνιστές είστε εσύ και το μωρό και είναι η δική σας στιγμή!
Οσο πλησιάζει η γέννα, εξοικονόμησε ενέργεια για τον εαυτό σου και το μωρό. Αφιέρωσε χρόνο σε σένα, μείνε με τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου, όποια κι αν είναι αυτά. Αγκάλιασε συνειδητά το φόβο για τη μεταμόρφωση και την αλλαγή που φέρνει στη ζωή ο ερχομός του παιδιού. Νιώσε βαθιά την ευγνωμοσύνη και τη χαρά για το μεγαλείο της σύλληψης και της κυοφορίας μιας νέας ζωής. Θαύμασε το σώμα σου, όχι με τα κριτήρια των περιοδικών μόδας, αλλά με τα μάτια της αγάπης και της επίγνωσης για τις εκπληκτικές λειτουργίες που επιτελεί αδιάκοπα θρέφοντας τη νέα ζωή.
Όταν στραφείς προς τα μέσα, το ίδιο το σώμα θα σου μιλήσει. Κι εσύ θα μπορείς να το ακούσεις και να το σεβαστείς. Θα αφουγκραστείς πράγματα που κανείς «εκεί έξω» δεν είναι σε θέση να αντιληφθεί για λογαριασμό σου. Μείνε συντονισμένη και άκουσέ το.
Ο τοκετός είναι μια συγκλονιστική στιγμή, γεμάτη ιερότητα και πρωτόγονο πάθος. Μην αφήσεις κανέναν να σε φοβίσει και να σε αποδυναμώσει με άσκοπο θόρυβο, φωνές, φλυαρίες και ιστορίες πόνου. Ακόμα και οι πιο τραχείς επαγγελματίες της υγείας κινούνται σε πιο χαμηλούς τόνους όταν τους ζητηθεί περισσότερη ηρεμία και σεβασμός στην ιερότητα της εμπειρίας.
Ασε τον κόσμο εκεί έξω να λιώσει, να εξαϋλωθεί. Μπες στο σώμα σου. Κλείσε τα μάτια και φαντάσου το μωρό σου, γερό και δυνατό, μια νέα ψυχή γεμάτη ορμή, έτοιμη να κατακτήσει τον κόσμο. Την ώρα αυτή έχεις την τιμή να συντονίζεσαι με το μεγαλείο της δημιουργίας, με το θαύμα της ζωής!
Όταν νιώσεις πόνο, φόβο, θυμό, μην συγκρατηθείς. Μίλα, ζήτα βοήθεια από το γιατρό, τη μαία, το σύντροφό σου. Είναι εκεί για να βοηθήσουν εσένα. Μοιράσου. Φώναξε. Κλάψε. Θύμωσε. Κανένας περιορισμός, κανένα όριο. Αγκάλιασε την ισχύ αυτής της στιγμής. Είναι δική σου. Η αρχέγονη δύναμη που προσφέρει σου ανήκει για πάντα.
Πηγές: 1. Jill Chasse, Baby magic for your magic baby (J. Chasse, 2010), 2. Christian Northrup, Women’ s Bodies, Women ‘s Wisdom (Random House, 2010)
Τί εύστοχο και όμορφο κείμενο. Μπράβο κορίτσι!
Συμφωνώ απόλυτα! Πολύ ωραίο κείμενο. Αν και εγώ δεν έζησα την εμπειρία του τοκετού αλλά της καισαρικής λόγω επιπλοκών ακόμα και εκεί το έζησα όπως το ήθελα εγώ. Με επισκληρίδιο, (και όχι με ολική όπως πολύ μου πρότειναν) με ακατάπαυστη λογοδιάρροια προς το νοσηλευτικό προσωπικό, μέχρι και ανέκδοτα έλεγα. Ήθελα να δω το πρόσωπο του, ΕΓΏ η μαμά του, να τον ακουμπήσω, να δω ότι όλα είναι καλά. Μετά θα μπορούσα να κλείσω τα μάτια μου και να ηρεμήσω.