Καμιά φορά η ζωή μάς αιφνιδιάζει, προσφέροντας  τα δώρα της σε ασυνήθιστο περιτύλιγμα. Συνήθως εμφανίζεται κάποιου είδους απώλεια, που σε εκνευρίζει, σε αποσυντονίζει ή σε στεναχωρεί. Οταν όμως την εξετάσεις αργότερα, αποκαλύπτεται ότι έκρυβε μια απρόσμενη ευκαιρία, που  άνοιξε καινούργιους δρόμους και σε πήγε εκεί όπου ήθελες αληθινά να βρεθείς. Ολ΄ αυτά τα θυμήθηκα με αφορμή το υπέροχα ενθαρρυντικό κείμενο που ακολουθεί, το οποίο αφιερώνω με πολύ αγάπη σε όλες τις γυναίκες που ανυπομονούν να γίνουν μανούλες!

Art:Olga Suvorova

Η Αλίσια ήταν εργασιομανής και αφιέρωνε 12 με 14 ώρες την ημέρα στη δουλειά της. Ηταν υπεύθυνη επενδύσεων σε μια μεγάλη διεθνή τράπεζα. Η Αλίσια λειτουργούσε κάτω από την πίεση μιας σχεδόν μανιακής ανάγκης να πετύχει και είχε χάσει εντελώς την ισορροπία της. Ηρθε σε μένα επειδή η επιθυμία της καρδιάς της ήταν να κάνει ένα παιδί και ήταν αδύνατο να τα καταφέρει. Στα 41 της, εξαντλημένη μετά από τρεις αποβολές, βρισκόταν σε απόγνωση.

Ντυμένη μ΄ένα άψογο επαγγελματικό ταγιέρ και «πολύ πιεσμένη χρονικά», κρατώντας το κινητό της και με έναν βομβητή στη ζώνη της, μπήκε στο γραφείο μου λέγοντας: «Εχω μόνο τρεις σύντομες ερωτήσεις: Θα δουλέψει η εξωσωματική; Πόσες φορές θα χρειαστεί να την επαναλάβω; Και πόσο θα στοιχίσει;»

Ηταν τόσο εθισμένη στη δουλειά και στις συναλλαγές της, ώστε είχε χάσει κάθε επαφή με τη θηλυκή της πλευρά. Για την Αλίσια η σύλληψη ενός μωρού ήταν άλλη μια επαγγελματική συμφωνία και προσπαθούσε να μειώσει τα περιθώρια του ρίσκου. Στην πραγματικότητα μπορούσε να κάνει πολλές εξωσωματικές, αλλά αφού δεν υπήρχε χώρος στη ζωή της για να δεχτεί ένα παιδί, μωρό δεν θα ερχόταν. Ηταν τόσο απορροφημένη από τις δουλειές της, τόσο πολυάσχολη και τόσο βιαστική, ώστε δεν μπορούσε να δεχτεί ούτε άλλο ένα τηλεφώνημα, πόσο μάλλον να αναλάβει τη φροντίδα και τη δέσμευση ενός νεογέννητου.

Το πρώτο που της συνέστησα ήταν να κλείσει το κινητό και το βομβητή και να στρέψει την προσοχή της προς τα μέσα. «Βλέπεις πόσο στριμωγμένα είναι εκεί μέσα;» τη ρώτησα. «Πού θα χωρέσει ένα μωρό; Δεν υπάρχει χώρος ούτε πρακτικά ούτε συναισθηματικά«.

«Mother Nature»

Την Αλίσια δεν την ενδιέφερε η αυτοανάλυση. Γι΄αυτήν η σύλληψη σήμαινε μόνο γιατρούς, χρόνο και χρήμα. Είχε χάσει κάθε επαφή με τη συναισθηματική διεργασία που προηγείται της σύλληψης και της εγκυμοσύνης. Τη θεωρούσε απλά μια μηχανική διαδικασία. Περιττό να σας πω πως δεν «είδα» στην πρόβλεψή μου που της έκανα καμιά επιτυχημένη εξωσωματική γονιμοποίηση. Εφυγε τρέχοντας, απογοητευμένη. Εκανε τέσσερις ακόμα απόπειρες εξωσωματικής, αλλά δεν κατάφερε να συλλάβει.

Επειτα, κάποια μέρα, καθώς η Αλίσια γυρνούσε βιαστικά στο σπίτι της από τη δουλειά, συγκρούστηκε μ΄ένα ταξί που είχε παραβιάσει το στοπ. Εσπασε τον καρπό της και κάμποσα πλευρά και αναγκάστηκε να πάρει δέκα εβδομάδες άδεια από την εξοντωτική της δουλειά για να αναρρώσει. Οπως συμβαίνει με κάθε εθισμένο, οι πρώτες μέρες μακριά από τη δουλειά της ήταν οι χειρότερες. Μετά από λίγο καιρό όμως, άρχισε να χαλαρώνει και να αποκτά πάλι την επαφή με τον κόσμο γύρω της. Αρχισε να κάνει διαλογισμό και γιόγκα. Η ανάρρωσή της αποδείχτηκε πολύτιμη, γιατί της πρόσφερε διακοπές από την ένταση της εξαντλητικής δουλειάς της, διακοπές που τις είχε ανάγκη εδώ και πολύ καιρό.

Λίγο πριν επιστρέψει στη δουλειά, η Αλίσια έκανε ένα τελευταίο τσεκ απ. Γενικά ένιωθε πως είχε συνέλθει. Το μόνο της πρόβλημα ήταν ότι αισθανόταν  ασυνήθιστα κουρασμένη. Ο γιατρός τής συνέστησε να κάνει μια εξέταση αίματος για να δει μήπως υπήρχε κάποια μόλυνση ή ίωση.

Οταν βγήκαν τα αποτελέσματα ο γιατρός τη δέχτηκε στο  ιατρείο του  και της είπε: «Είσαι μια χαρά…Οι εξετάσεις σου είναι απόλυτα φυσιολογικές. Αποκλείεται να πιστέψεις αυτό που θα σου πω, αλλά η εξέταση αίματος δείχνει ότι είσαι έγκυος! Γι΄αυτό νιώθεις κουρασμένη«.

Η Αλίσια έμεινε αποσβολωμένη. Μετά από τέσσερα χρόνια αποτυχημένων προσπαθειών, συνέλαβε εντελώς φυσικά ενώ ανάρρωνε από το ατύχημά της. Παραιτήθηκε από τη δουλειά της, άρχισε να εργάζεται από το σπίτι της ως ελεύθερη επαγγελματίας και τώρα είναι μητέρα ενός πανέμορφου μπέμπη.

«Εκείνο το ταξί όρμησε στη ζωή μου σαν απάντηση στις προσευχές μου. Είχα βάλει τον αυτόματο πιλότο και δεν μπορούσα να σταματήσω. Οταν σκέφτομαι το «θαύμα» μου με πιάνουν τα γέλια! Ξέρεις πώς τρέχουν συνήθως τα ταξί. Οπως έτρεχα κι εγώ! Αυτό που με χτύπησε τελικά ήταν η ίδια μου η τρεχάλα!«.

Πηγή: Sonia Choquette, Your heart΄s desire. Instructions for creating the life you really want (Clarkson Potter, 1997). Για την ελληνική γλώσσα Η καρδιά σου έχει δίκιο, σε μετάφραση Ρένας Καρακατσάνη, εκδόσεις Δυναμική της επιτυχίας.