Έχω τη βεβαιότητα  πως το lifestyle έχει  κάνει μεγάλη ζημιά στις γυναίκες. Παρουσιάζει μια εικόνα της μητρότητας και της οικογένειας τόσο εκτός πραγματικότητας, που καταλήγεις να νιώθεις ενοχές που είσαι φυσιολογικός άνθρωπος: Θέλεις χρόνο να ξεφορτωθείς τα  κιλά της εγκυμοσύνης, το  σπίτι σου είναι μονίμως άνω κάτω, εσύ δεν έχεις το χαμόγελο της colgate, δεν έχεις φορέσει ένα ρούχο της  προκοπής για να  κυκλοφορήσεις βράδυ εδώ και αιώνες,  το να βοηθάς τα  παιδιά για τα μαθήματα του σχολείου είναι σκέτη αγγαρεία και, ναι, έρχονται στιγμές απόγνωσης που λαχταράς να μην κάνεις τίποτα (αλλά δεν  μπορείς).
Το κείμενο της Rachel Martin που ακολουθεί, σε εξαιρετική μετάφραση της φίλης Signora Alba,  μου άρεσε γιατί  βάζει τα πράγματα  στη θέση τους.  Μιλά για την πραγματική ζωή, για τις ανεκπλήρωτες προσδοκίες, για τις δυσκολίες που όλες συναντούμε καθημερινά. Στέκεται και στην ομορφιά, την  ευγνωμοσύνη, τον πλούτο των  συναισθημάτων, την ικανοποίηση.  Αυτή την υπέροχη ικανοποίηση   που νιώθει μια γυναίκα που δυναμώνει κι αυτή και τα παιδιά της μέσα από το καθημερινό βίωμα της οικογένειας,  μέσα από το  πέρασμα από  το «εγώ» στο «εμείς»:

Αrt: Kim Berggren

1. Το σπίτι σου δεν αντικατοπτρίζει την ποιότητά σου ως γονιού. Ξέρεις τι εννοώ. Είναι 2.28 το μεσημέρι, κάποιος χτυπάει την πόρτα και το σπίτι σου δεν είναι σε άψογη κατάσταση. Άνοιξε την πόρτα. Καλωσόρισε τους φίλους σου. Μην ζητήσεις συγγνώμη για την ακαταστασία. Δείξ’ τους πως είσαι αληθινή. Και θυμήσου πως το σπίτι σου δεν αντικατοπτρίζει την αξία σου ως γονιού. Είναι απλά ένα σπίτι -μεγάλο, μικρό, νοικοκυρεμένο, ακατάστατο, συμμαζεμένο, οργανωμένο, οτιδήποτε – δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είσαι εσύ –  που είσαι μαμά, διδάσκεις και αγαπάς τα παιδιά σου.

2. Μερικές φορές χρειάζεται να διαβάσεις το ίδιο βιβλίο ξανά και ξανά. Ή να διδάξεις την ίδια αλήθεια ξανά και ξανά. Ή να ασχοληθείς πάλι με την ίδια αταξία. Ή να πλύνεις τα πιάτα (χα!) ξανά. Η επανάληψη είναι κομμάτι της ανατροφής ενός παιδιού και είναι απαραίτητη. Για παράδειγμα, το διάβασμα ενός βιβλίου. Τα παιδιά έχουν ανάγκη ν’ ακούν την ίδια ιστορία ξανά και ξανά – έτσι αναγνωρίζουν τις διάφορες λεπτομέρειές της και μαθαίνουν. Κι εσύ; Απλά πρόσθεσε κι αυτό το βιβλίο στη λίστα των βιβλίων που ξέρεις απ’ έξω κι ανακατωτά. Και τα θέματα πειθαρχίας; Κι αυτά ενέχουν προσπάθεια. Μην τα παρατάς. Απλά συνέχισε.

3. Έκρηξη οργής μέσα σε μαγαζί. Είναι μες στο πρόγραμμα. Τις προάλλες που ήμουν σ’ ένα μαγαζί ήμουν μάρτυρας μιας τέτοιας έκρηξης. Το παιδί τσίριζε, ούρλιαζε, ένα κλασικό ξέσπασμα οργής ενός 4χρονου. Και η μαμά; Σφίγγοντας τα δόντια της, με ήρεμες κινήσεις, έβαλε πίσω στη θέση του το καρότσι για τα ψώνια και έδεσε το παιδί στο καθισματάκι του. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν «Έτσι μπράβο, μανούλα, ψηλά το κεφάλι». Όλοι ξέρουμε ότι αυτά τα ξεσπάσματα συμβαίνουν. Κι όταν συμβούν, μην κατακρίνετε. Δώστε κουράγιο.

Art: Li Zi Jian

4. Θα είσαι κουρασμένη. Θέλετε να μπω σε λεπτομέρειες; Μάλλον όχι. Αρπάξτε τον καφέ ή το τσάι σας ή το δυναμωτικό ποτό σας ή ό,τι χρειάζεστε τελοσπάντων και συνεχίστε! Μπράβο σας, μανούλες. Θα τα καταφέρετε.

5.  Κάποιες μέρες θα είναι βαρετές. Άλλες φυσιολογικές. Άλλες δύσκολες. Κι άλλες εκπληκτικές. Η μητρότητα είναι ένα συνεχές συναισθηματικό σκαμπανέβασμα όπως μια διαδρομή στο τρενάκι του λούνα παρκ. Κι όλα αυτά τα συναισθήματα μπορεί να χωρέσουν μέσα σε μια μόνο μέρα. Μπορεί να ξεκινήσεις νιώθοντας πως είσαι η καλύτερη μαμά του κόσμου κι ύστερα να σου τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια στις 8.34 το πρωί και να θες να καλέσεις ενισχύσεις. Όπως και το σπίτι σου, έτσι και αυτές οι μέρες δεν σε χαρακτηρίζουν ως γονιό. Η αέναη κίνηση είναι αυτή που έχει σημασία. Και η αγάπη προς τα παιδιά σου.

6. Τα παιδιά αρρωσταίνουν. Έτσι απλά. Αφιερωμένο ειδικά σε σας τις νέες μαμάδες. Τα παιδιά μας αρρωσταίνουν. Απλά συμβαίνει, κι όταν συμβεί, αντιμετωπίστε το. Σας το λέω όμως, – είναι τέχνη να φροντίζεις ένα δίχρονο που ξερνοβολάει προς πάσα κατεύθυνση, ή να μείνεις ξύπνια όλο το βράδυ επειδή πονάει το αυτί του ή να περιμένεις στον γιατρό και να αγωνιάς για τη διάγνωση. Τα παιδιά αρρωσταίνουν. Απλώς αυτό δεν είναι το διασκεδαστικό κομμάτι στη ζωή ενός γονιού.

7. Λιγότερα πράγματα ίσον λιγότερο άγχος. Όσο περισσότερα έχεις, με τόσα παραπάνω έχεις να καταπιαστείς. Όσο πιο απασχολημένη είσαι, τόσο περισσότερο θα νιώθεις πως τρέχεις σαν την παλαβή και θα αδειάζεις. Ξεσκαρτάρισε τη σαβούρα – αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις- συνέχεια ξεφορτώσου πράγματα. Και έτσι τα παιδιά μας μαθαίνουν κιόλας να μην βυθίζονται σ’ έναν «όσο περισσότερα, τόσο καλύτερα» τρόπο ζωής.

Art: Alice Vergova

8. Θα κάνεις λάθη. Όπως κι εγώ. Αρχικά είχα ανεβάσει το ποστ χωρίς τον αριθμό 8 (αυτά παθαίνω επειδή δεν τσεκάρω τη σειρά). Αλλά ξέρεις κάτι; Λάθη γίνονται. Δεν μας καθορίζουν. Μαθαίνουμε από αυτά, συνεχίζουμε και προσπαθούμε να το κάνουμε καλύτερα την επόμενη φορά. Η τελειότητα δεν υπάρχει. Μόνο η πραγματικότητα υπάρχει.

9. Τα πλυντήρια δεν θα τελειώσουν ποτέ. Ναι. Το ‘χεις στη λίστα σου, αλλά όπως όλοι ξέρουμε, τα 18 δευτερόλεπτα που δεν θα έχεις άπλυτο ρούχο τελειώνουν γρήγορα. Απλά και καθημερινά, όπως παίρνεις ανάσες, έτσι θα βάζεις πλυντήρια. Και απόλαυσε αυτά τα 18 δευτερόλεπτα που έχεις στη διάθεσή σου. Κι αυτό καλό είναι.

10. Πέσε στο επίπεδό τους. Κοίταξέ τα στα μάτια όταν σου μιλάνε. Μάθε να αγαπάς ό,τι αγαπάνε. Στον σημερινό κόσμο όπου όλα γίνονται τόσο γρήγορα και όλοι επικοινωνούν μέσω Twitter, Instagram ή Facebook είναι εύκολο να χάσουμε την τέχνη του να κοιτάμε και να επικοινωνούμε άμεσα με εκείνους που αγαπάμε. Δημιούργησε στιγμές μακριά από τον κοινωνικό θόρυβο έτσι ώστε εσύ και τα παιδιά σου να βρείτε το χώρο σας μέσα σε όλη αυτή τη «φασαρία».

11. Τα μπιμπερό θα στάξουν. Τα παιχνίδια θα σπάσουν. Αυτά τα πράγματα δεν έχουν σημασία. Αυτά δεν θα τα θυμάσαι προς το τέλος της ζωής σου. Θυμάμαι αμυδρά κάνα δυο παιχνίδια από όταν ήμουν μικρή – το κομπιουτεράκι κ. Κουκουβάγια, μια Μπάρμπι που είχε ένα χρυσό συνολάκι, τα LEGO μου κι ένα μικρό αρμόνιο. Ξέρετε όμως τι θυμάμαι σαν να ‘ταν χθες; Όταν πηγαίναμε στη λίμνη για ψάρεμα όλη η οικογένεια. Όταν έβλεπα το Παγωμένο Παλάτι ένα κρύο χειμωνιάτικο πρωινό στη Μινεσότα. Όταν έπαιζα χαρτιά με την οικογένειά μου. Όταν έκανα ποδήλατο. Όταν έπαιζα κυνηγητό στην αυλή. Τα μικρά απλά πράγματα.

Art: Bonding, Shakaya Leone

12. Μην αγχώνεστε αν δεν απολαμβάνετε την κάθε στιγμή. Δώστε στον εαυτό σας άφεση αμαρτιών. Αναφερόμενη ξανά στο σημείο «τα παιδιά αρρωσταίνουν» – υπάρχουν στιγμές στη ζωή όπου οι μικρές στιγμές δεν είναι και οι καλύτερες. Μην αγχώνεστε. Αντί γι’ αυτό, να είστε ευγνώμονες για τις στιγμές που είναι «κρυμμένες» μέσα στην καθημερινότητα. Και που συχνά έρχονται εκεί που δεν το περιμένουμε -είναι οι στιγμές που θα σου πουν «είσαι η καλύτερη μαμά» αφού τους έχει κόψει σε τρίγωνα το σάντουιτς με το φυστικοβούτυρο και τη μαρμελάδα και τους έχεις δώσει το γάλα. Οι στιγμές έχουν σημασία, αλλά δεν χρειάζεται να «γευτούμε» όλες τις στιγμές. Κατέγραψε τις καλές στιγμές για να τις θυμάσαι.

13. Δεν υπάρχει σούπερ-μαμά. Υπάρχει μόνο η συνηθισμένη μαμά. Κι αυτή η μαμά είναι γενναία, επίμονη, αστεία, τρελή, ενθουσιασμένη, κουρασμένη, δοτική, γεμάτη ελπίδα και αγάπη, που αντιμετωπίζει προκλήσεις, δουλεύει, είναι εξαντλημένη, που αγαπά τη ζωή, τα παιδιά και είναι εκπληκτική. Οι αληθινές μαμάδες είναι εκπληκτικές. Οι συνηθισμένες μαμάδες είναι εκπληκτικές. Εσύ, η μαμά που αγαπάς και δίνεις και φροντίζεις τα παιδιά σου, είσαι υπέροχη απλά και μόνο επειδή είσαι μαμά. Να θυμάστε, όπως ακριβώς γράφω και στο βιβλίο μου, το να είσαι μαμά είναι αρκετό.

Εσείς τι θα προσθέτατε;