«Δεν υπάρχει ο τέλειος γονιός, γι΄αυτό κοίτα να είσαι αληθινός» – Sue Atkins

Κάποια συναισθήματα που βιώνουν οι γονείς θεωρούνται ταμπού και γι΄αυτό δύσκολα μοιράζονται και συζητιούνται. Κι έτσι, τα συναισθήματα αυτά, μέσα στην ένοχη σιωπή, θρέφονται, γιγαντώνονται και μας πνίγουν. Πόσες μάνες παραδέχονται πως ο ερχομός του δεύτερου παιδιού τις γέμισε ενοχή και αμηχανία απέναντι στο πρώτο τους, που έχανε για πάντα το «θρόνο» της αποκλειστικότητας; Πόσοι γονείς συζητούν τους φόβους και το συναισθηματικό μούδιασμα που νιώθουν όταν έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα μιας εγκυμοσύνης, ακόμα κι όταν είναι  «προσχεδιασμένη»;

Κι όμως, όλ΄αυτά τα βασανιστικά και ανυπόφορα συναισθήματα όταν έρθουν στο φως, όταν βγουν από τη σιωπή και το πέπλο του ρόλου που μας θέλει «τέλειους γονείς»,  ξεφουσκώνουν, χάνουν τη δύναμή τους, απομυθοποιούνται και μεταμορφώνονται σε αγνή, ανεπιτήδευτη συνειδητότητα, σε μια απλή αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος που συνεχίζεις να υπάρχεις και να δημιουργείς μέσα στις αντιξοότητες της ζωής. Κανείς δεν περιγράφει καλύτερα τα αντιφατικά συναισθήματα των γονιών από την αγαπημένη συγγραφέα και ψυχοθεραπεύτρια Ιζαμπέλ Φιλιοζά σ΄αυτό εδώ το απόσπασμα:

Ελληνική Tέχνη από τη Despoena Leonis

Η Ρένα λάτρευε τη μεγαλύτερη της κόρη. Κατά τη γέννηση του δεύτερου παιδιού της, είχε την εντύπωση ότι αυτό το καινούργιο μωρό, που είχε έλθει πολύ νωρίς, θα τη χώριζε από την κόρη της. Και,  άλλωστε, κι εκείνη σιχαινόταν το ότι είχε μικρότερο αδελφό. ‘Ολ’ αυτά είχαν μπερδευτεί στο μυαλό της. Στην αρχή, έλεγε: «Το αγόρι δεν είναι το ίδιο, δυσκολεύομαι περισσότερο», μετά όμως συνειδητοποίησε τι συνέβαινε πραγματικά.

«Οταν μπόρεσα να πω στο μωρό μου των δύο μηνών πόσο δύσκολο μου ήταν να το αγαπήσω σε σχέση με τη μεγαλύτερη αδελφή του, βίωσα την πραγματική απελευθέρωση. Με κατέκλυσε ένα κύμα αγάπης. Για πρώτη φορά, αισθάνθηκα πολύ κοντά του. Μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια. Από τότε, όλα είναι καταπληκτικά».

Το να μιλήσουμε για τα συναισθήματά μας, ακόμα και γι΄αυτά που είναι επώδυνα, επανορθώνει τον τραυματισμένο δεσμό. Η σιωπή είναι πιο δραματική από την αντιπάθεια και το μίσος. Το μίσος αποτελεί ένα συνονθύλευμα συναισθημάτων, που διαλύεται μόλις μιλήσουμε γι΄αυτό, επειδή αναγνωρίζουμε και αποδεχόμαστε τους φόβους και τον πόνο που το υποστηρίζουν.

Πηγή αποσπάσματος: Ιζαμπέλ Φιλιοζά, Δεν υπάρχουν τέλειοι γονείς, εκδόσεις Ενάλιος, σε μετάφραση Εφης Μαργέλη