«Ποιανού δουλειά είναι η φροντίδα σου; Δική σου. Ο σύζυγος, η οικογένεια, οι φίλοι είναι σύντροφοι στο ταξίδι της ζωής, μα μπορείς να δεχτείς απ΄αυτούς μόνο ό,τι εσύ η ίδια είσαι σε θέση να προσφέρεις στον εαυτό σου» – Laura Markham
Κανείς δεν θέλει να είναι με τους άλλους όλη την ώρα. Τα παιδιά χρειάζεται να περνούν λίγο χρόνο μακριά σου κι εσύ έχεις την ανάγκη να φεύγεις για λίγο κάθε τόσο. Είτε πρόκειται για ένα μικρό διάλειμμα μέσα στη μέρα είτε για μια απόδραση το Σαββατοκύριακο, το να είστε χώρια μπορεί να σας αναζωογονήσει όλους.
Αρχισε με μια μικρή απόδραση όταν ακόμα τα παιδιά σου είναι μωρά. Η Αλίκη κάθεται στα μπροστινά σκαλιά και διαβάζει όσο το τριών μηνών μωράκι της κοιμάται. Μερικές φορές παίρνει μια μπέϊμπι σίτερ για να πάει μια βόλτα με το ποδήλατό της. Παρόλο που είναι αλήθεια ότι κάποια μωρά προσαρμόζονται εύκολα όταν τα φροντίζει κάποιος άλλος εκτός από σένα, ενώ κάποια άλλα επαναστατούν, αν καταφέρεις να βρεις μια έμπιστη και ικανή μπέϊμπι σίτερ δεν πειράζει να λείψεις για λίγο. Αντίθετα θα σου κάνει πολύ καλό.
Η Μάρθα νιώθει ένα σφίξιμο στην καρδιά κάθε φορά που αφήνει τον Ανδρέα, ενός έτους, για να παρακολουθήσει ένα μάθημα αγγειοπλαστικής. Το μωρό κλαίει κάθε φορά που εκείνη φεύγει, μα όταν επιστρέφει το βρίσκει να παίζει χαρούμενο.
Λίγος χρόνος χωριστά μπορεί ν’ ανοίξει νέους ορίζοντες στη ζωή σας και θα σας βοηθήσει όλους να εκτιμήσετε ο ένας τον άλλο. Θα το δεις κι όταν τα παιδιά θα μεγαλώσουν, θα πάνε σχολείο και θα θέλουν να κοιμούνται στα σπίτια των φίλων τους.
Ο Χουάν, έξι ετών, άρχισε να περνάει τα βράδια της Παρασκευής στο σπίτι του πιο στενού του φίλου. Του μπαμπά του, που δεν είχε σύντροφο του έλειπε, όμως αποφάσισε ότι ήταν καλό για το γιο του να μαθαίνει πως ζουν άλλες οικογένειες κι έτσι δεν το πήρε προσωπικά. Ανακάλυψε ότι απολάμβανε το χρόνο που περνούσε μόνος του.
Μη βρίσκεις τη δικαιολογία ότι είσαι πολύ απασχολημένη για να απομακρυνθείς για λίγο. Ο Τοντ έπεισε τη Μέριλ να πάει σ΄ένα επαγγελματικό ταξίδι για ένα Σαββατοκύριακο, όταν τα δίδυμά τους ήταν μόλις δύο ετών. Η Μέριλ τις πρώτες έξι ώρες του ταξιδιού είχε φοβερό άγχος, αλλά μόλις τηλεφώνησε στο σπίτι και έμαθε πως η μαμά της τα κατάφερνε μια χαρά, τότε χαλάρωσε. Τώρα το ζευγάρι φεύγει κάθε φθινόπωρο αφήνοντας πίσω τέσσερις εφήβους να φροντίσουν τον εαυτό τους. Το ονομάζουν «το απαραίτητο ταξίδι για την πνευματική τους υγεία».
Σε τακτά διαστήματα χρειάζεται να περνάς κάποιο χρόνο μόνη σου για να σκεφτείς και να ηρεμήσεις. Επίσης έχεις ανάγκη να κουβεντιάσεις με το σύντροφο και τις φίλες σου χωρίς την παρουσία των παιδιών. Για να κάνεις ένα σύντομο διάλειμμα, πήγαινε στο δωμάτιό σου και πάρε έναν υπνάκο ή γέμισε την μπανιέρα με νερό και βούλιαξε μέσα.
Ακόμα κι ένα διάλειμμα 15 λεπτών μπορεί να αναζωογονήσει κι εσένα και το παιδί σου. Η Λίζα είπε μια μέρα στα παιδιά της 5 και 7 ετών: «Εχω τα νεύρα μου, γι’αυτό θα κάνω ένα διάλειμμα στην καρέκλα απόδρασης», κάτι που αποδείχτηκε πολύ αποτελεσματικό.
Φύγε για ένα Σαββατοκύριακο μόνη σου. Αν νιώθεις ενοχές, θυμήσου ότι λίγες ενοχές είναι προτιμότερες από το να γκρινιάζεις διαρκώς γιατί δεν έχεις καθόλου χρόνο για τον εαυτό σου. Αν νιώθεις ότι είσαι πολύ πιεσμένη, ότι έχεις φτάσει στα όριά σου ή δυσανασχετείς που ασχολείσαι με τα θέματα των παιδιών όλη την ώρα, ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι να ανακοινώσεις με ειλικρίνεια: «Είναι ώρα να κάνω ένα διάλειμμα. Εχω ανάγκη να περάσω μια ώρα μόνη μου». Μετά κρέμασε έξω από την πόρτα μια ταμπέλα που γράφει «Μην ενοχλείτε». Φρόντισε μάλιστα να έχουν όλα τα μέλη της οικογένειας μια τέτοια ταμπέλα για να την κρεμούν έξω από την πόρτα τους όταν χρειάζεται να ξεφύγουν και να μείνουν μόνοι!
Πηγές:1. Judy Ford, Wonderful ways to love a child (Conari press, 1995). Στα ελληνικά,Υπέροχοι τρόποι να αγαπήσεις ένα παιδί, εκδόσεις Δυναμική της επιτυχίας. 2. Aha parenting
Πες τα καλή μου! 😉
Καιρό είχες να γράψεις στο blog σου… μου έλειψες (δεν έχω και δεν θα έχω fb) !!! 😛
ΑΦιλάκια πάντα καρδιάς και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού! 🙂
Γεια σου Μαγισσούλα! Αργώ αλλά δεν ξεχνώ να «ταϊσω» το μπλογκάκι μου. Εϋχομαι και σε σένα ένα όμορφο καλοκαίρι με απίθανα μαγικά κόλπα!
Εσύ που τα λες και πιο επιστημονικά και τεκμηριωμένα με καθησυχάζεις για την ανατροφή που έχω ακολουθήσει με τα παιδιά μου – βέβαια το ίδιο έχει κάνει και ο χρόνος που έχει περάσει, αλλά όταν βλέπεις τις σκέψεις σου «οργανωμένες» κι από άλλες μαμάδες, είναι αλλιώς!
Φιλιά
Ελένη
https://myfortysomethingworld.wordpress.com/
Γεια σου Ελένη! Δεν ξέρω πως μου βγήκε η φήμη της οργανωμένης και «επιστημονικής», όχι πως μου κακοπέφτει κιόλας, αλλά εδώ το κριτήριο του «σωστού» συνδέεται περισσότερο με τη διαίσθηση και τη φυσικότητα, παρά με την τεκμηρίωση…
Anyway, όλοι οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη από αλλαγή, και τα παιδιά μας επίσης!
Σε παρακολουθώ με ενδιαφέρον, δεν χρειάζεται να πείσεις κανένα πως η ζωή συνεχίζεται μετά τα σαράντα!
Γεια σου Παναγιώτα!
τι όμορφο το Blog σου.. διάβασα μερικά από τα κείμενα σου και μου άρεσαν πολύ! Πριν μερικά χρόνια μου είχες κάνει comment κάτω από αυτό το κείμενο που είχα γράψει…
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=5980
…και χάρηκα όταν είδα άρθρο σου στο mikroimegaloi. Βλέπεις τώρα τελευταία παρακολουθώ το συγκεκριμένο site, από τότε που ανάρτησαν κάποια άρθρα που γράφω για την ανιψιά μου.. Θα μου άρεσε πολύ αν τους «έριχνες» μια ματιά και μου έλεγες μια γνώμη!
( http://www.throughtheglass.gr/category/ζιγκουλούνι )
Το κείμενο σου φεύγει με e-mail στις φίλες μου, κλασσικές Ελληνίδες μάνες, που τρέμουν να αφήσουν τα τέκνα τους όντας υπερπροστατευτικές..
Καλή συνέχεια στο γράψιμο!
Βασιλική
Καλώς σε (ξανα)βρίσκω Βασιλική! Εκανα κατά κάποιο τρόπο μια διαδικτυακή αποτοξίνωση και τώρα ξαναμπαίνω σιγά σιγά. Πολύ όμορφα και παιχνιδιάρικα τα κείμενα για το ζιγκουλούνι σου σου, θα τα παρακολουθώ με κέφι!
Τα παιδιά μου κρέμασαν ταμπέλες μην ενοχλείτε στις πόρτες των δωματίων τους εδώ και ένα περίπου χρόνο ….ήρθε μάλλον και η δική μου σειρά…. σ΄ευχαριστώ new age mamma :)
Σαν καλή ιδέα μου ακούγεται αυτή η ταμπέλα «μην ενοχλείτε». Λέω να την ετοιμάσω κι εγώ και να την έχω εύκαιρη όταν νιώθω την ανάγκη να κατεβάσω ρολά!