-
Προστεθείτε στους 750 εγγεγραμμένους.
Μοιραζόμαστε έμπνευση, σοφία και σύνδεση εδώ:
Συνδεόμαστε μέσω Twitter;
Tweets by NewagemamaKατηγορίες
-
Πρόσφατα άρθρα
Αρχείο
Δημοφιλή άρθρα
Τι μας απασχολεί
- Josephine Wall
- new age
- parenting
- Αλαν Κοέν
- Ιζαμπέλ Φιλιοζά
- Μάνα
- Μεταμόρφωση
- Νικηφόρος Βρεττάκος
- Προσωπική δύναμη
- Πρωτοχρονιά
- Συναισθήματα
- Φόβος
- έκφραση
- έμπνευση
- αγάπη
- αγάπη και αποδοχή
- αγκαλιά
- αποδοχή
- αυτοεκτίμηση
- αυτοπεποίθηση
- αυτοσεβασμός
- γονείς
- γονείς και παιδιά
- γυναικεία δύναμη
- δημιουργικότητα
- διαφορετικότητα
- δύναμη
- εμπιστοσύνη
- ενθάρρυνση
- επικοινωνία
- επικοινωνία στην οικογένεια
- ευγνωμοσύνη
- ευτυχία
- ευχαρίστηση
- ζωντάνια
- θάρρος
- θετικές δηλώσεις
- μάνα και παιδί
- μαθήματα ζωής
- μαμά
- μητέρα
- μητρότητα
- μοίρασμα
- μπαμπάς
- μπαμπάς της νέας εποχής
- νοσταλγία
- οικογένεια
- οικογενειακή ζωή
- παιδί
- παιδιά
- παιδιά με αυτοπεποίθηση
- παιδιά με δύναμη
- παιδικά χρόνια
- παιδική ηλικία
- παιδικότητα
- παιχνίδι
- πατέρας
- πατέρας και γιος
- πατρότητα
- πληγωμένο παιδί
- πνευματικότητα
- ποίημα για τη μητέρα
- ποίηση
- ποίηση και ζωή
- προσφορά
- προσωπική ανάπτυξη
- σεβασμός
- σοφία
- συνδεδεμένοι
- σύνδεση
- τοκετός
- τρυφερότητα
- υποστήριξη
- χαρά
- χαρά ζωής
Blogroll
Μεταστοιχεία
Tag Archives: μοναξιά
Θα την αλλάξουμε τη ζωή Μαρία
Μια ανάρτηση αφιερωμένη στους ρομαντικούς που, κόντρα στον κυνισμό της εποχής και στο νόμο της ζούγκλας, κρατούν ακόμα ανοιχτούς τους λογαριασμούς τους με τη ζωή. Γι’ αυτούς που ακόμα εμπνέονται και στηρίζουν τη σπίθα της ελπίδας στα μάτια των παιδιών: … Συνέχεια
Posted in Ζωή εδώ
Tagged πόρτες κλειστές, ποίηση και ζωή, στηρίζω την ελπίδα, σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος, τιμή, το μάθημα της ιστορίας, Κατερίνα Γώγου, δύσκολοι καιροί, εσύ είσαι η ελπίδα, ελπίδα, ελπίδα ενάντια στον κυνισμό, εξευτελισμός, θα την αλλάξουμε τη ζωή, θαρθεί καιρός, θαρθεί καιρός που θα αλλάξουν τα πράγματα, ιστορία, κέρδος, καταπίεση, μοναξιά, να το θυμάσαι Μαρία, οι άνθρωποι θα μιλάνε με χρώματα, οι άνθρωποι θα μιλάνε με νότες
1 σχόλιο
Εκβιάζεται άραγε η χαρά;
Ήταν δεν ήταν σαράντα κιλά και δεκαεπτά χρονών. Στεκόταν λίγο πιο αριστερά από τις ηλεκτρικές πόρτες του σούπερ μάρκετ. Αμίλητη με τα μικροκαμωμένα χέρια της, βυθισμένα στις τσέπες του πανωφοριού της. Δεκάδες άνθρωποι πέρασαν βιαστικά μπροστά της. Έβρεχε. Τα δελτία καιρού … Συνέχεια
Posted in Ζωή εδώ
Tagged χριστουγεννιάτικα δώρα, χριστουγεννιάτικη ιστορία, χριστουγεννιάτικο δέντρο, Αννίτα Λουδάρου, Χριστούγεννα, Χριστούγεννα από το Νοέμβριο, έχουμε ανάγκη τις γιορτές, ανεργία, ανεργία και γιορτές, εορταστική μελαγχολία, θλιμμένος χιονάνθρωπος, μόνος μέσα στον κόσμο, μελαγχολία στις γιορτές, μοναξιά, μοναξιά στην πολυκοσμία, μοναξιά στις γιορτές, μοναξιά και Χριστούγεννα, οικογένεια και κρίση, οικονομική κρίση
1 σχόλιο
Μητρικό αλάτι…
«Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. » – Νικηφόρος Βρεττάκος Αραιώνει η κίνηση στους δρόμους της Αθήνας όσο κυλάει το κουρασμένο καλοκαίρι. Από τη μια οι αδειανοί δρόμοι με ανακουφίζουν … Συνέχεια
Posted in Ζωή εδώ, Της καρδιάς
Tagged παρηγοριά, πνευματικότητα, πνευματικότητα στην καθημερινότητα, ποίηση, ποίηση και ζωή, ποίηση και καλοκαίρι, ραστώνη, συνάντηση με τη θάλασσα, Νικηφόρος Βρεττάκος, άδεια πόλη, γενναιοδωρία της φύσης, δροσιά στην πόλη, διψασμένες ψυχές, η πόλη τον Αύγουστο, η μητρότητα στην ποίηση, ηρεμία στην πόλη, θάλασσα, θαλασσινό αλάτι, θαλασσινή αύρα, καλοκαιρινή μοναξιάά, λύτρωση, μάνα θάλασσα, μάνα και ποίηση, μάνα μητέρα μαμά, μαγεία της θάλασσας, μητρικό αλάτι, μητρική αγκαλιά, μητέρα θάλασσα, μοναξιά, νοσταλγία, Josephine Wall
Σχολιάστε
Δέκα αλήθειες που πονάνε για τις ανθρώπινες σχέσεις
«Σ’ αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από πού και πότε, σ’ αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια: σ’ αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ’ άλλον τρόπο…» – Πάμπλο Νερούδα Τον τελευταίο καιρό μ΄απασχολεί πολύ το θέμα των σχέσεων. Βλέπω ολοένα … Συνέχεια
Posted in Κοινή λογική, Της καρδιάς
Tagged ποιες σχέσεις αξίζουν πραγματικά, σχέσεις που πονάνε, σχέσεις που ανθίζουν, σχέσεις που μας μαθαίνουν, σκληρές αλήθεις για τις σχέσεις, τι σχέσεις θέλω να έχω στη ζωή, τοξικές σχέσεις, φιλικές σχέσεις, όρια και σχέσεις, όταν άνθρωποι φεύγουν από κοντά σου, όταν οι άνθρωποι κλείνονται στον εαυτό τους, Ενα κείμενο της Παναγιώτας Σταμάτη, αφοσίωση στην αγάπη, αλήθεις που πονάνε για τις σχέσεις, αληθινή φιλία, ανθρώπινες σχέσεις, βάλε ψηλά τον πήχυ, βάλε ψηλά τον πήχυ στις σχέσεις σου, μαθήματα ζωής, μοναξιά, οι σχέσεις στην εποχή της κρίσης, Written by Panayiota Stamati
67 Σχόλια
Το αλάτι της ζωής
«Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. » – Νικηφόρος Βρεττάκος Λιγοστεύει ο κόσμος στους δρόμους της Αθήνας όσο κυλάει το κουρασμένο καλοκαίρι. Απ’ τη μια, οι αδειανοί δρόμοι μ΄ ανακουφίζουν γιατί … Συνέχεια
Posted in Ζωή εδώ, Της καρδιάς
Tagged παρηγοριά, πνευματικότητα, πνευματικότητα στην καθημερινότητα, ποίηση, ποίηση και ζωή, ποίηση και καλοκαίρι, ποίημα για τη θάλασσα, ραστώνη, συνάντηση με τη θάλασσα, το αλάτι της ζωής, Νικηφόρος Βρεττάκος, άδεια πόλη, γενναιοδωρία της φύσης, δροσιά στην πόλη, διψασμένες ψυχές, η πόλη τον Αύγουστο, η γοητεία της θάλασσας, η θάλασσα στην ποίηση, η μητρότητα στην ποίηση, ηρεμία στην πόλη, θάλασσα, θαλασσινό αλάτι, θαλασσινή αύρα, καλοκαιρινή μοναξιάά, λύτρωση, μάνα θάλασσα, μάνα και ποίηση, μάνα μητέρα μαμά, μαγεία της θάλασσας, μητρικό αλάτι, μητρική αγκαλιά, μητέρα θάλασσα, μοναξιά, νοσταλγία, Josephine Wall
Σχολιάστε
Παιδί δεν είμαι κι όμως…
Παρακολούθησα πριν από λίγες μέρες την Κική Δημουλά στην εκπομπή «Στα άκρα» και συνειδητοποίησα πόσο διψασμένη ήμουν ν΄ακούσω να μου μιλά μια τέτοια φωνή… Ενιωσα πόσο ύπουλα η καθημερινότητα μπορεί να επισκιάσει τους ψιθύρους της εσωτερικής μας φωνής, σκεπάζοντάς τους … Συνέχεια
Posted in Της καρδιάς
Tagged πάρε αγκαλιά το παιδί σου, παιδί δεν είμαι κι όμως, παιδικά χεράκι, πληγωμένο παιδί, ποίηση και ζωή, συναισθηματική καταπίεση, σαν παιδί τσιρίζω, τίμα το εσωτερικό σου παιδί, τη νύχτα κλαίω, το παιδέ μέσα μας, το κέρδος μου ξεφάφει, ψίθυροι ψυχής, ψίθυροι καρδιάς, ύπνε που παίρνεις τα παιδιά, Κική Δημουλά, ακατάλληλο για παιδιά, αλλά παιδί δεν είμαι, ανάγκη για αγάπη και αποδοχή, δήθεν ενηλικίωση, επαφή με το παιδί μέσα μας, ερωτήσεις παιδιών, εσωτερική φωνή, εσωτερική δύναμη, εσωτερική νοημοσύνη, ενήλικος και παιδιά, καθημερινότητα, μοναξιά, νυχτερινό κλάμα
8 Σχόλια
Mοναξιά δεν υπάρχει εκεί που…
Δεν χρειάζομαι άλλες αναλύσεις, απόψεις, εκτιμήσεις, ερμηνείες για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Δεν θέλω άλλες ερμηνείες, προβλέψεις, προγνώσεις, προσομοιώσεις για τη ζωή των παιδιών μου και την πορεία της κοινωνίας. Χρειάζομαι ανάσες ευαισθησίας, ανθρωπιάς, σύνδεσης και επικοινωνίας. … Συνέχεια
Posted in Ζωή εδώ, Μαμαδίστικα
Tagged παρηγοριά στην κρίση η σύνδεση, ποίηση - καταφύγιο, συνδεδεμένοι, σύνδεση, τι να κάνω όταν φοβάμαι, όραμα, Νικηφόρος Βρεττάκος, έμπνευση, ένα δέντρο σαλεύει τα φύλλα, αντίδοτο στην κρίση, ανάγκη για ελπίδα, ανθρωπιά, γιατρικό στη μοναξιά, δύναμη ζωής, ενάντια στον φόβο, η ζωή συνεχίζεται, θηλασμός, θηλασμός στην ποίηση, λουλούδι και έντομο, μωρό θηλάζει, μωρό και μαμά, μάνα που θηλάζει, μαθήματα ζωής, μοναξιά, μοναξιά δεν υπάρχει εκεί που..., οικογένεια στην κρίση
19 Σχόλια
Μητρικό αλάτι
«Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. » – Νικηφόρος Βρεττάκος Λιγοστεύει ο κόσμος στην Αθήνα όσο κυλάει το κουρασμένο καλοκαίρι. Από τη μια οι άδειοι δρόμοι μ΄ανακουφίζουν γιατί επιτρέπουν σ΄όσους … Συνέχεια
Posted in Ζωή εδώ, Της καρδιάς
Tagged παρηγοριά, πνευματικότητα, πνευματικότητα στην καθημερινότητα, ποίηση, ποίηση και ζωή, ποίηση και καλοκαίρι, ραστώνη, συνάντηση με τη θάλασσα, Νικηφόρος Βρεττάκος, άδεια πόλη, γενναιοδωρία της φύσης, δροσιά στην πόλη, διψασμένες ψυχές, η πόλη τον Αύγουστο, η μητρότητα στην ποίηση, ηρεμία στην πόλη, θάλασσα, θαλασσινό αλάτι, θαλασσινή αύρα, καλοκαιρινή μοναξιάά, λύτρωση, μάνα θάλασσα, μάνα και ποίηση, μάνα μητέρα μαμά, μαγεία της θάλασσας, μητρικό αλάτι, μητρική αγκαλιά, μητέρα θάλασσα, μοναξιά, νοσταλγία, Josephine Wall
3 Σχόλια