Tag Archives: Νικηφόρος Βρεττάκος

Μητρικό αλάτι…

«Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. » – Νικηφόρος Βρεττάκος Αραιώνει η κίνηση στους δρόμους της Αθήνας  όσο κυλάει το κουρασμένο  καλοκαίρι. Από τη μια οι αδειανοί  δρόμοι  με ανακουφίζουν … Συνέχεια

Posted in Ζωή εδώ, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Σχολιάστε

Το παιδί με τα σπίρτα…

Μια ανάρτηση αφιερωμένη στα παιδιά που ζητούν τη βοήθειά μας στις γωνιές των δρόμων, μπροστά στις στολισμένες βιτρίνες, στην έξοδο των σταθμών του μετρό. Τα θλιμμένα μάτια τους με βουρκώνουν, τα κρύα χεράκια τους με κάνουν να νιώθω ασήμαντα μικρή … Συνέχεια

Posted in Ζωή εδώ, Κοινή λογική, Μαμαδίστικα, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , | 2 Σχόλια

Το αλάτι της ζωής

«Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. » – Νικηφόρος Βρεττάκος Λιγοστεύει ο κόσμος στους δρόμους της  Αθήνας  όσο κυλάει το κουρασμένο  καλοκαίρι. Απ’ τη μια, οι αδειανοί δρόμοι  μ΄ ανακουφίζουν γιατί … Συνέχεια

Posted in Ζωή εδώ, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Σχολιάστε

Απρόσκλητος επισκέπτης…

Ερχεται κάθε φορά απρόσκλητη. Με επισκέπτεται τις τελευταίες μέρες κάθε χρόνου που φεύγει. Κάνω διάφορα κόλπα να την ξορκίσω αλλά αυτή εκεί, με περιμένει. Στην αρχή την αγνοώ, υποκρίνομαι πως δεν υπάρχει. Κάποια στιγμή με κατακλύζει ολόκληρη και με αναγκάζει … Συνέχεια

Posted in Κοινή λογική, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 15 Σχόλια

Το παιδί με τα σπίρτα

Μια ανάρτηση αφιερωμένη στα παιδιά που ζητούν τη βοήθειά μας στις γωνιές των δρόμων, μπροστά στις στολισμένες βιτρίνες, στην έξοδο των σταθμών του μετρό. Τα θλιμμένα μάτια τους με βουρκώνουν, τα κρύα χεράκια τους με κάνουν να νιώθω ασήμαντα μικρή … Συνέχεια

Posted in Ζωή εδώ, Κοινή λογική, Μαμαδίστικα, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , | 6 Σχόλια

Mοναξιά δεν υπάρχει εκεί που…

Δεν χρειάζομαι άλλες αναλύσεις, απόψεις, εκτιμήσεις,  ερμηνείες για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Δεν θέλω άλλες  ερμηνείες, προβλέψεις, προγνώσεις, προσομοιώσεις για τη ζωή των παιδιών μου και την πορεία της κοινωνίας. Χρειάζομαι ανάσες ευαισθησίας, ανθρωπιάς, σύνδεσης και επικοινωνίας. … Συνέχεια

Posted in Ζωή εδώ, Μαμαδίστικα | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 19 Σχόλια

Μητρικό αλάτι

«Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. » – Νικηφόρος Βρεττάκος Λιγοστεύει ο κόσμος στην Αθήνα  όσο κυλάει το κουρασμένο  καλοκαίρι. Από τη μια οι άδειοι δρόμοι  μ΄ανακουφίζουν γιατί επιτρέπουν  σ΄όσους … Συνέχεια

Posted in Ζωή εδώ, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 3 Σχόλια

Απρόσκλητος επισκέπτης

Ερχεται κάθε φορά απρόσκλητη. Με επισκέπτεται τις τελευταίες μέρες κάθε χρόνου που φεύγει. Κάνω διάφορα κόλπα να την ξορκίσω αλλά αυτή εκεί, με περιμένει. Στην αρχή την αγνοώ, υποκρίνομαι πως δεν υπάρχει. Κάποια στιγμή με κατακλύζει ολόκληρη και με αναγκάζει … Συνέχεια

Posted in Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , | 6 Σχόλια

Ανάπαυλα στο Πήλιο

Posted in Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , | 3 Σχόλια