Tag Archives: ποίηση και ζωή

Θα την αλλάξουμε τη ζωή Μαρία

Posted on 15 Νοεμβρίου, 2014 by Νewagemama

Μια ανάρτηση αφιερωμένη στους ρομαντικούς που, κόντρα στον κυνισμό της εποχής και στο νόμο της ζούγκλας, κρατούν ακόμα ανοιχτούς τους λογαριασμούς τους με τη ζωή. Γι’ αυτούς που ακόμα εμπνέονται και στηρίζουν τη σπίθα της ελπίδας στα μάτια των παιδιών: … Συνέχεια →

Posted in Ζωή εδώ | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 1 σχόλιο

Το σβήσιμο της φωτιάς

Posted on 10 Μαρτίου, 2014 by Νewagemama

«Eκπαίδευση δεν είναι το γέμισμα ενός κουβά, αλλά το άναμμα μιας φωτιάς»-  W. B. Yeats Κάθε απόγευμα μια  δεκάχρονη μικρή  διαβάζει  κι εγώ βράζω από το θυμό μου. Αποστηθίζει λέξεις που δεν κατανοεί χωρίς να ρωτάει την έννοιά τους.  Κόβει … Συνέχεια →

Posted in Ζωή εδώ | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Σχολιάστε

Μητρικό αλάτι…

Posted on 30 Ιουνίου, 2013 by Νewagemama

«Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. » – Νικηφόρος Βρεττάκος Αραιώνει η κίνηση στους δρόμους της Αθήνας  όσο κυλάει το κουρασμένο  καλοκαίρι. Από τη μια οι αδειανοί  δρόμοι  με ανακουφίζουν … Συνέχεια →

Posted in Ζωή εδώ, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Σχολιάστε

Το παιδί κάτω από τη μάσκα του ενήλικα

Posted on 28 Μαΐου, 2013 by Νewagemama

«Μέσα σε κάθε άνθρωπο βρίσκεται ένα παιδί που λαχταράει να παίξει»- Φ. Νίτσε Έβγαλα τη μάσκα και στον καθρέφτη κοιτάχτηκα Είδα το παιδί που ήμουν εδώ και πολύ καιρό… Δεν είχε καθόλου αλλάξει. Αυτό είναι το πλεονέκτημα Του να ξέρεις … Συνέχεια →

Posted in Ζωή εδώ | Tagged , , , , , , , , , | 4 Σχόλια

Το παιδί με τα σπίρτα…

Posted on 14 Δεκεμβρίου, 2012 by Νewagemama

Μια ανάρτηση αφιερωμένη στα παιδιά που ζητούν τη βοήθειά μας στις γωνιές των δρόμων, μπροστά στις στολισμένες βιτρίνες, στην έξοδο των σταθμών του μετρό. Τα θλιμμένα μάτια τους με βουρκώνουν, τα κρύα χεράκια τους με κάνουν να νιώθω ασήμαντα μικρή … Συνέχεια →

Posted in Ζωή εδώ, Κοινή λογική, Μαμαδίστικα, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , | 2 Σχόλια

Σαν πρόκες να καρφώνονται οι λέξεις

Posted on 12 Νοεμβρίου, 2012 by Νewagemama

«Μα ποιος θα’ρθει να κρατήσει την ορμή μιας μπόρας που πέφτει;« Ποιο είναι αυτό το συναίσθημα που έχει μέσα του απαισιοδοξία και μελαγχολία, μαζί με αδημονία, τρυφερότητα κι ελπίδα; Λύπη μαζί με προσδοκία; Κάπως έτσι νιώθω μ΄όλα αυτά που συμβαίνουν … Συνέχεια →

Posted in Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , | 2 Σχόλια

Κι εμείς δεν είμαστε έτοιμοι…

Posted on 16 Σεπτεμβρίου, 2012 by Νewagemama

Οσο τα παιδιά μεγαλώνουν και αντιλαμβάνονται τον κόσμο γύρω τους, τόσο πιο σύνθετες γίνονται και οι ερωτήσεις τους. Σύνθετες και απαιτητικές. Δεν μπορείς να υπεκφύγεις εύκολα, ούτε να αποσπάς την προσοχή. Να που πλησιάζει η ώρα που χρειάζονται απαντήσεις που, … Συνέχεια →

Posted in Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , | 4 Σχόλια

Το αλάτι της ζωής

Posted on 1 Αυγούστου, 2012 by Νewagemama

«Το πνεύμα μου, σαν ουρανός, σαν ωκεανός, σαν θάλασσα, λύνεται απόψε στο άπειρο χωρίς να βρίσκει αναπαμό. » – Νικηφόρος Βρεττάκος Λιγοστεύει ο κόσμος στους δρόμους της  Αθήνας  όσο κυλάει το κουρασμένο  καλοκαίρι. Απ’ τη μια, οι αδειανοί δρόμοι  μ΄ ανακουφίζουν γιατί … Συνέχεια →

Posted in Ζωή εδώ, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | Σχολιάστε

Στο παιδί μου δεν αρκούν πια τα παραμύθια

Posted on 27 Μαΐου, 2012 by Νewagemama

Κι έρχεται μια στιγμή που ό,τι τους έλεγες δεν είναι πια αρκετό. Ζητούν περισσότερα, αντιλαμβάνονται περισσότερα. Συνδυάζουν γεγονότα, καταστάσεις, εμπειρίες, συζητήσεις των μεγάλων. Ερμηνεύουν με το δικό τους μοναδικό τρόπο. Υποψιάζονται πια πως η αθωότητα δεν είναι ο μοναδικός δρόμος, … Συνέχεια →

Posted in Μαμαδίστικα, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , | 11 Σχόλια

Απρόσκλητος επισκέπτης…

Posted on 26 Δεκεμβρίου, 2011 by Νewagemama

Ερχεται κάθε φορά απρόσκλητη. Με επισκέπτεται τις τελευταίες μέρες κάθε χρόνου που φεύγει. Κάνω διάφορα κόλπα να την ξορκίσω αλλά αυτή εκεί, με περιμένει. Στην αρχή την αγνοώ, υποκρίνομαι πως δεν υπάρχει. Κάποια στιγμή με κατακλύζει ολόκληρη και με αναγκάζει … Συνέχεια →

Posted in Κοινή λογική, Της καρδιάς | Tagged , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , | 15 Σχόλια