Eργο της Sue Miller

Πιο πολύ απ΄ όλα με σοκάρει το μέγεθος της πλάνης που ζούσαμε. Με πονάει η απώλεια της φούσκας, γιατί – όσο και να με ξένιζε ώρες ώρες – πίστευα αφελώς πως κάπως έτσι θα πορεύεται η ζωή. Ποια ζωή όμως? Δεν ήταν τελικά αυτή που ζούσα η δική μου ζωή και η εσωτερική μου φωνή το γνώριζε και κλωτσούσε συχνά.

Μία και μοναδική λύση υπάρχει για την προσωπική μας επιβίωση αυτή τη στιγμή: Να ξαναβρούμε μέσα μας και να κρατήσουμε ζωντανό το όνειρό μας, τη φλόγα του αληθινά δικού μας κόσμου.

Tου κόσμου που αποτελείται από τα γνήσια συστατικά της ζωής, τις αρετές της ανθρώπινης φύσης, τη σύνδεση που λαχταράμε, την ποιότητα των σχέσεων, το καθαρό βλέμμα και το γέλιο των παιδιών.

Όχι, δεν είναι τα πάντα συνδεδεμένα με τα spreads και το χρηματιστήριο. Η αγκαλιά των κοριτσιών όταν γυρίζω σπίτι με φορτίζει με την πιο καθαρή ενέργεια της ζωής, αυτής που είναι για μένα η πιο ουσιαστική, η πιο ζωτική επένδυση.  Μια επένδυση –  θεμέλιο για το όνειρό μου και οδηγός για το μέλλον μου. Και  δεν επηρεάζεται  από spreads και επιτόκια.