Μπαμπαδίστικα

Αναρτήσεις αφιερωμένες στους μπαμπάδες της  νέας εποχής, που σπάζουν το στερεότυπο του αυστηρού, επικριτικού και απόμακρου πατέρα και στηρίζουν τους γιους και τις θυγατέρες τους με τρυφερότητα, στοργή και συναισθηματική γενναιοδωρία!

Ο πατέρας συγχωρεί: Το μεγαλείο της ειλικρίνειας και της αγάπης που υπερβαίνει τον εγωϊσμό, τη συνήθεια, τους ξεπερασμένους ρόλους και τη δύσκολη καθημερινότητα. Σκέψεις ενός μπαμπά που συγκλονισμένος συνειδητοποιεί πως αντιμετωπίζει το μικρό παιδί του σαν να είναι ενήλικας.

Και οι μπαμπάδες έχουν ψυχή!: Τα πιο επιτυχημένα αποφθέγματα για τους πατεράδες, τους «αφανείς ήρωες αυτού του ιστολογίου, διανθισμένα με το κατάλληλο φωτογραφικό υλικό. ΄Αλλα σοφά, άλλα εμπνευσμένα, άλλα με σαρκασμό και ειρωνεία, μέσα σε λίγες λέξεις κωδικοποιούν πλευρές της πατρότητας που μας κάνουν να χαμογελάμε, να θυμώνουμε, να συγκινούμαστε, να κατανοούμε και, φυσικά, να αγαπάμε!

Τρίποντο στη ζωή: Ενας μπαμπάς της νέας εποχής, ο Γιώργος,  μάς ανοίγει με τρυφερότητα την καρδιά του και μοιράζεται μαζί μας τα συναισθήματά του για τα γυρίσματα της ζωής: την επαγγελματική του πτώση από την κορυφή του επαγγελματικού μπάσκετ, το  χωρισμό από τη γυναίκα του, την ανάληψη της ευθύνης για το μεγάλωμα των παιδιών του  και – πάνω απ΄ όλα – την προσωπική του απόφαση να ξαναμπεί δυναμικά στο παιχνίδι της ζωής.

Το αλφάβητο του γονιού της νέας εποχής: Από το Α ως το Ω, κάθε γράμμα και μια στάση ζωής για μια αληθινά ευτυχισμένη και δημιουργική οικογένεια!

Μαθήματα ζωής: Ενας μπαμπάς, ο Αχιλλέας, μας ανοίγει την καρδιά του  γράφοντας, αυθόρμητα και πηγαία, για τη μέρα που ένιωσε τα πιο έντονα και αντιφατικά συναισθήματα: τη μεγαλύτερη χαρά, μιας και έβλεπε την οικογένειά του να μεγαλώνει με τον ερχομό στο σπίτι της νεογέννητης κορούλας του, και την πιο δυνατή θλίψη, με την ξαφνική απώλεια της αγαπημένης του μητέρας.

Η δική μου 28η Οκτωβρίου: Μια ανάρτηση αφιερωμένη στον παππού μου, που μου έμαθε την αξία τού να μένεις αληθινά ζωντανός και δραστήριος, ανεξάρτητα από την ηλικία σου, μέσα από την καθημερινή  δραστηριότητα και τη συμμετοχή στα πράγματα. Υπήρξε πάντα  «παρών» στη ζωή, περιφρονώντας τα στερεότυπα του πολιτισμού μας, που καλλιεργούν τη  λανθασμένη αντίληψη ότι από τη μέση ηλικία και μετά οι άνθρωποι γίνονται σταδιακά ανήμποροι, ασθενείς και «απόντες» από την ίδια τους τη ζωή.