Εχω βρει ένα «φάρμακο» για να ξεκινάω τη μέρα μου. Διαβάζω κάθε πρωί – μόλις ξυπνήσω – κάτι τρυφερό, όμορφο και αγαπησιάρικο, κάτι που να με εμπνέει και να μου ζεσταίνει την καρδιά. Μετά φεύγω για δουλειά. Μέσα στην ημέρα παίρνω δυο-τρεις (καμιά φορά και παραπάνω) δόσεις του ίδιου φαρμάκου για να ξαναγεμίζω τις μπαταρίες μου με θετικότητα. Προτείνω το φάρμακο αυτό σε όλους. Το δίνω τακτικά και στα παιδιά, και μου ζητάνε συχνά απανωτές δόσεις (χορταίνεται ποτέ η αγάπη, δεν χορταίνεται!). Ορίστε μια δόση φαρμάκου για τη μέρα σας. Επαναλάβετε κατά βούληση. Νιώστε πώς η ανάγνωση αυτού του τρυφερού κειμένου σάς επηρεάζει και σας συντονίζει με την πιο όμορφη πλευρά της ζωής, που εξακολουθεί να υπάρχει σε πείσμα των δύσκολων καιρών. Φυσικά, περιμένω τα σχόλια και τις εντυπώσεις σας για τη «θεραπεία» και την αποτελεσματικότητα του «φαρμάκου»! Ο Μικρός ήταν πολύ κακόκεφος. «Θεέ μου!» είπε η Μαμά «τι έχεις πάθει;» «Είμαι ένας ανάποδος «Μικρέ μου» είπε η Μαμά «όπως και να ΄σαι, «Κι αν ήμουνα αρκούδος, πάλι θα με φρόντιζες «Φυσικά» είπε η Μαμά. «Αν όμως γινόμουν πράσινο έντομο, «Φυσικά» είπε η Μαμά. «Ό,τι κι αν γίνει;» είπε ο Μικρός και χαμογέλασε. «Θα σ΄ αγκάλιαζα και θα σ΄ αγαπούσα «Χαλάει ποτέ η αγάπη;» «Α, δεν ξέρω» είπε η Μαμά «το μόνο που ξέρω «Κι όταν πεθάνουμε και χαθούμε, Η Μαμά πήρε στην αγκαλιά της «Τα βλέπεις όμως πώς φωτίζουν ακόμα στον ουρανό; Πηγή: Debi Gliori, No matter what (Bloomsburry, 2003). Στα ελληνικά: Θα σ΄αγαπώ για πάντα, σε μετάφραση Φ. Μανδηλαρά, από τις εκδόσεις Πατάκη. Η τρυφερή Σκωτσέζα συγγραφέας είναι πολυγραφότατη (δείτε εδώ τα έργα της) και εικονογραφεί εκπληκτικά η ίδια τα βιβλία της. Διαβάστε εδώ πόσο δημιουργικά και ευρηματικά προσεγγίζει την εικονογράφηση, αφήνοντας ελεύθερο να παίξει και να ζωγραφίσει το παιδί που «κρύβει» μέσα της. |
Εντάξει, δεν είναι πρωί, αλλά βρήκα κάτι όμορφο να διαβάσω. Εδώ. Καλημέρα 🙂
Καλημερα!Εκει που ελεγα πως ειναι απλά ενα ρομαντικο,τρυφερο και ισως και τελικα αδιαφορο ποιηματακι, φτανω στο σημειο με τα αστερια και ανατριχιαζω……τι θα γινει?Πως θα επιστρεψω ετσι στη δουλεια;Τωρα εχω αδεια.Θα εχω <> και ξερεις τοτε πληγωνεσαι πολύ ευκολα.Για τοτε εχεις κανενα αλλο <>;;
θα εχω παραμαλακωσει εγραψα και ζηταω κανενα αλλο φαρμακο και για τις πληγες…..
Μου θύμισες τη ρήση «Αγαπάμε αληθινά μόνο όταν αγαπάμε χωρίς λόγο» του Ανατόλ Φρανς! Αν νιώθεις ότι «παραμαλάκωσες» είναι καλό σημάδι, ξαναβρίσκεις τον εαυτό σου!
Έιναι το αγαπημένο μου παραμύθι που διαβάζω στα παιδιά μου αλλά και στον εαυτό μου πολλές φορές!!!!!!
τρυφερό, ζεστό,αισιόδοξο……
Και μένα μ΄ αρέσει πολύ! Είναι και το «φάρμακό» αυτές τις δύσκολες μέρες!
Διαβάζοντας το , ένοιωσα μια μικρή … μελαγχολία (προς στιγμήν , βέβαια) . Μια μικρή θλίψη , στην σκέψη ότι παρήλθε για τους γιούς μου η εποχή εκείνη όπου θα μπορούσα να τους πω αυτό το ποίημα και να τους μιλήσω για όλα αυτά … Όχι για τίποτε άλλο , αλλά γιατί … έπαψαν πια να με ρωτάνε (33 και 27 χρόνων) .
Αν και …
Αν και ποτέ δεν είναι αργά , για να μιλήσεις για την αγάπη στα παιδιά σου … Ας μην με ρωτάνε … Εγώ θα τους μιλώ έτσι … στα ξεκούδουνα που λένε και οι νεολαίοι … Και μπορεί να γελάσουν , ή ακόμα και να δυσφορήσουν στην αρχή , αλλά μέσα τους , θαρρώ πως θα το απολαμβάνουν …
Έπειτα , έχω και την προοπτική των …. εγγονιών .
Σ’ ευχαριστώ .
Πες εσύ τα δικά σου κι άσε την αγάπη να κάνει τη δουλειά της. Εντάξει, μπορεί οι γιοι σου τάχα μου να γκρινιάξουν γι΄αυτές τις συναισθηματικές «βλακείες» της μάνας, αλλά το παιδάκι μέσα τους θα πετάξει από τη χαρά του!
Εμείς έχουμε το guess how much I love you του Sam Mcbrantey. Είναι υπέροχο, αν κ νομίζω εμένα μαρεσει πιο πολύ αποτι του μικρου! Χαχα!
Και εμείς το έχουμε αυτό το βιβλίο!
Θυμάμαι πόσες στιχομυθείες είχαμε κάνει με τις μικρές διαβάζοντας το!
Στο τέλος καταλήξαμε ότι η αγάπη δεν μετριέται!
Δημοσίευσες το αγαπημένο μας βιβλίο. Δεν ξέρω αλλά κάθε φορά που το διαβάζω στις κόρες μου, ανατριχιάζω, συγκινούμαι, δακρύζω, χαμογελάω!
Ίσως από τα πιο τρυφερά παιδικά βιβλία που κυκλοφορούν!
Το φάρμακο που προτείνεις το παίρνω σε overdose κάθε μέρα!
Μπράβο, για το τόσο υπέροχο blog σου! Το αγάπησα με την πρώτη ματιά 😉
Σ΄ευχαριστώ Γεωργίτσα, βάλσαμο τα λόγια σου!