«Οταν αφήνεις την αγάπη ενός παιδιού να μεταμορφώσει την καρδιά σου, τότε ξαναγεννιέσαι» – Judy Ford
Καλοκαίριασε για τα καλά και το βραδάκι είμαστε πια τακτικοί θαμώνες στην παιδική χαρά της γειτονιάς. Περνάω λοιπόν την ώρα μου κι εγώ εκεί κουβεντιάζοντας με άλλους γονείς και, φυσικά, παρατηρώντας τα πιτσιρίκια και τις συμπεριφορές τους.
Αναρωτήθηκα πολλές φορές πόσο πιο απλή και όμορφη θα ήταν η ζωή μας αν παίρναμε μερικά μαθήματα από τα μικρά παιδιά. Αν αφήναμε στην άκρη τη μάσκα τού «εγώ είμαι ο γονιός και ξέρω» και δίναμε την ευκαιρία στα παιδιά να μας διδάξουν μέσα από την παιδικότητα και την πηγαία, αυθόρμητη, ολοζώντανη φύση τους.
«Πρώτη αγάπη'» με απόλυτη συναισθηματική γενναιοδωρία!
Nα μερικά από τα μαθήματα που εκτιμώ πως θα μας έδιναν:
1. «Δεν με νοιάζει τι είναι «σωστό». Κάνω αυτό που μ΄ αρέσει»: Πολλοί από μας, πρώτη εγώ, χρειαζόμαστε μια τέτοια εντατική σειρά μαθημάτων για να χαλαρώνουμε λιγάκι από τα «πρέπει» που επιβάλλουμε στους εαυτούς μας και να ακολουθούμε πιο εύκολα τη φωνή της καρδιάς!
2. «Κάνω εγώ την πρώτη κίνηση όταν θέλω κάτι, δεν παριστάνω τον αδιάφορο στη γωνία περιμένοντας τους άλλους»: Μοίρασμα, σύνδεση, έκφραση, όλα αυτά που πηγαία κάνουν τα μικρά παιδιά, όταν οι μεγάλοι οχυρώνονται πίσω από ρόλους και προφάσεις για να παραμείνουν κλεισμένοι στο καβούκι τους, ενώ κατά βάθος λαχταρούν να συνδεθούν με τους άλλους!
3. «Εκφράζω αυθόρμητα τα συναισθήματά μου ό,τι κι αν συμβαίνει και μετά προχωράω παρακάτω»: Τα παιδιά κλαίνε όταν βιώνουν απόρριψη και λύπη, γελάνε όταν χαίρονται, τσιρίζουν όταν θυμώνουν, όταν εμείς παριστάνουμε τους ευγενικούς, τους υπεράνω και τους ψύχραιμους, ενώ μέσα μας πονάμε ή βράζουμε από οργή. Μετά παραπονιόμαστε γιατί δεν νιώθουμε καλά και κρατάμε απωθημένα για μια ζωή, σε αντίθεση με τα παιδιά που με φυσικότητα περνούν από το δάκρυ στο γέλιο και απλά …συνεχίζουν το παιχνίδι τους!
4. «Όταν κάτι μ΄αρέσει πολύ, γιατί να το εγκαταλείψω για κάτι άλλο που δεν μ΄ αρέσει και τόσο;»: Χιλιάδες φορές θυσιάζουμε ή καταπιέζουμε τις επιθυμίες μας για να κάνουμε το «σωστό». Δεν μας χρειάζεται μια γερή δόση αφέματος στην ευχαρίστηση και τη γενναιοδωρία της στιγμής, όπως τόσο όμορφα και αληθινά αντιλαμβάνονται τα παιδιά μας;
Υπάρχει κανείς που μπροστά σ΄αυτήν την εικόνα δεν θα χαμογελάσει; Από τον btcphoto, flickr
5. «Τα μικρά πράγματα μου δίνουν μεγάλη χαρά»: Μια αγκαλιά, ένα παγωτό, μια αστεία γκριμάτσα, τα πάντα μπορεί να είναι πηγή ευδαιμονίας και ευχαρίστησης για ένα παιδί, όταν ο κόσμος των μεγάλων είναι γεμάτος από μεγαλεπήβολους στόχους χωρίς συναίσθημα.
6. «Εκφράζω γενναιόδωρα την αγάπη! Λέω «σ΄ αγαπώ», γράφω όμορφα λόγια, κάνω δώρα και αγκαλιές σ΄αυτούς που αγαπώ»: Ακριβώς το αντίθετο από τη συναισθηματική τσιγκουνιά των μεγάλων, που τόσο φοβούνται μήπως εκτεθούν αν πουν μια καλή κουβέντα ή αν εκφραστούν με τρυφερότητα, ακόμα και απέναντι στους δικούς τους ανθρώπους!
7. «Kάθε μέρα ξεκινάω με ενθουσιασμό»: O,τι κι αν συμβαίνει, τα μικρά παιδιά ξυπνούν το πρωί με ζωντάνια και όρεξη, έτοιμα να κατακτήσουν τον κόσμο (όταν εμείς, οι μεγάλοι, συχνά είμαστε ήδη καταπονημένοι από τα σενάρια φόβου που έχουμε σκεφτεί από την προηγούμενη μέρα). Αν ακολουθούσαμε το ρυθμό των παιδιών σίγουρα οι μέρες μας θα ήταν καλύτερες!
8 . «Η περιέργεια μου ανοίγει δρόμους»: Απέναντι στη σοβαροφάνεια και στην ψεύτικη εικόνα «εγώ τα ξέρω όλα» των μεγάλων, τα παιδιά έρχονται μέσα από χιλιάδες ερωτήσεις να βρουν απαντήσεις για να κατανοήσουν τον συναρπαστικό κόσμο που τα περιβάλλει. Είναι τελικά τόσο απλό: «Ρώτα για να πάρεις απαντήσεις».
9. «Η φαντασία είναι το παν»: Απέναντι στο στεγνό και άκαμπτο ορθολογισμό μας έρχονται τα πιτσιρίκια να αντιτάξουν το δημιουργικό τους πνεύμα, που μεταμορφώνει ένα απλό ξύλο σε μαγικό ραβδί, ένα ύφασμα σε σπίτι, ένα όνειρο σε αληθινή ζωή. Αν κρατήσουμε ακμαίο και ζωντανό το κομμάτι μας αυτό, μπορούμε να ελπίζουμε πως θα δώσουμε σάρκα και οστά στις αληθινές μας επιθυμίες!
10. «Απολαμβάνω την παρούσα στιγμή. Είναι το ταξίδι που μετράει όχι το αποτέλεσμα»: Ε, αυτό κι αν είναι μάθημα ζωής, με δασκάλους τα παιδιά και μαθητές τους γονείς!
Aν έχει πέσει στην αντίληψή σας κάποιο μάθημα που δεν έχω σκεφτεί, ευχαρίστως να το προσθέσω! Σίγουρα θα υπάρχουν πολλά ακόμα που περιμένουν στη γωνία κάθε γονιό, ανάλογα με την ηλικία και τη μοναδική προσωπικότητα των παιδιών του!
Δες ακόμη: Δέκα τρόποι για να απλουστεύσεις τη ζωή σου
Newagemama.com 
Καλό καλοκαίρι σε σένα και στην οικογένειά σου.
Πραγματικά προβληματίστηκα για μερικά από τα παραπάνω μαθήματα ζωής από τα παιδιά μας.
Στο επίπεδο που είμαι σήμερα , θα δεχτώ ανεπιφύλακτα παραπάνω από τα μισά και συγκεκριμένα τα 2,5,6,7,8 και φυσικά το 10. Μοίρασμα και σύνδεση , απλά πράγματα , ανέξοδα, που σε κάνουν να νοιώθεις καλά, γενναιοδωρία στις μικρές πράξεις αγάπης , κάθε μέρα είναι μια καινούργια μέρα , η πρώτη της υπόλοιπης ζωής σου , η επιμονή να μαθαίνεις κάθε μέρα κάτι που δεν ήξερες , είναι το κλειδί να κρατάς υψηλό το ενδιαφέρον σου για τη ζωή, η συνειδητή καθημερινή προσπάθεια να βιώνεις συνειδητοποιημένα τη παρούσα στιγμή , βρισκόμενος σε επαφή με τον εξωτερικό , αλλά πρωτίστως με τον εσωτερικό σου κόσμο.
Θα δεχόμουνα το 1 να κάνω αυτό που μου αρέσει με την προυπόθεση ότι προσωπικά το θεωρώ ΄΄ σωστό ΄΄. Τις περισσότερες φορές που έκανα αυτό που μ’ άρεσε , χωρίς να ρωτήσω τη καρδιά μου , αν το θεωρούσα και ΄΄ σωστό ΄΄ , δεν είχα τα αποτελέσματα που προσδοκούσα.
Προσπαθώ να αναγνωρίζω τα συναισθήματά μου , όσο έντονα κι αν γεννιούνται μέσα μου , ώστε να ενεργώ , χωρίς να είμαι έρμαιο αυτών. Υπάρχουν στιγμές που δεν τα αναγνωρίζω , οπότε στη περίπτωση αποδέχομαι την αίσθηση που μου δίνουν , χωρίς κατ’ ανάγκη να προβαίνω σε πράξεις.
Σίγουρα δεν θέλω να εγκαταλείψω κάτι που μ’ αρέσει , για να καταπιαστώ με οτιδήποτε άλλο . Επιλέγοντας όμως να ζω σε μια οργανωμένη κοινωνία , για όσο διάστημα παραμένει αυτή η επιλογή μου , θεωρώ ότι η καρδιά μου περισσότερο θέλει να αναλαμβάνω τις ευθύνες μου απέναντι και στον εαυτό μου , αλλά και στους άλλους.
Θα δεχόμουνα το 9 μόνο στη περίπτωση που καταλάβαινα ότι ο ορθολογισμός μου αδυνατεί να δώσει λύση σε όσα με απασχολούν. Πριν αφεθώ στη θαλμπωρή της φαντασίας θα προσπαθήσω να εξαντλήσω σκέψεις , συλλογισμούς , σχέδια δράσης , αναζήτηση γνώσεων και δεξιοτήτων , εφαρμογή σχεδίων δράσης , ετοιμότητα για ανατροφοδότηση. Όταν λοιπόν η καρδιά μου ( πάλι αυτή ε ) αναπαυθεί ήρεμη ότι ότι είναι δυνατόν να γίνει έχει γίνει , τότε θα επιστρατεύσω τη φαντασία.
Να είστε καλά. Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
* Προσωπικά θεωρώ επιπλέον μάθημα ζωής από τα παιδιά μας την αγνότητά τους , τη χωρίς δόλο συμπεριφορά τους , την ανεπτυγμένη ενσυναίσθησή τους. Ίσως αυτά τα χαρακτηριστικά έκαναν τον Θεάνθρωπο Ιησού να αναφωνήσει ΄΄ αφίετε τα παιδία ελθείν προς εμέ ΄΄
Πολύ όμορφα γράφεις αγαπητή φίλη. Κι έχεις δίκιο για το μάθημα της αγνότητας και της χωρίς δόλο συμπεριφοράς δεν το είχα σκεφτεί!
Μεγαλώνοντας τα παιδιά προφανώς και προσαρμόζονται στα δεδομένα της κοινωνίας και λειτουργούν μέσα σε κάποιο πρόγραμμα, αντιλαμβάνονται τους κανόνες και λειτουργούν ανάλογα. Το ζήτημα είναι ότι όσο ο καιρός περνά ξεθωριάζει συνήθως το αυθόρμητο, διαισθητικό κομμάτι του εαυτού και καλό είναι σα γονείς να τους επιτρέπουμε – τουλάχιστον – να κρατήσουν την επαφή με το ζωτικό αυτό μέρος τους. Οπως πολύ εύστοχα είπε κάποτε η Κάθριν Χένμπορν, «όταν ακολουθείς πάντα τους κανόνες χάνεις όλη την πλάκα». Ισορροπία λοιπόν!
εξαιρετικη αναρτηση..
Eυχαριστώ!
συμφωνώ σε όλα εκτός απο το πρώτο. Σκεψου ότι θα πάει σχολείο, θα κάνει φίλους, αργότερα θα σπουδάσει, θα εργαστεί. Δεν μπορεί να κάνει ότι του αρέσει πάντοτε, μετράει τι αρέσει και στους άλλους αν θέλει να ζει σαν κοινωνικά αποδεκτό άτομο
Μαρία, το παιδί θα τα μάθει όλα αυτά, αναπόφευκτα. Το θέμα είναι εμείς, οι «μεγάλοι» πώς θα κρατήσουμε τη σπίθα του αυθορμητισμού ζωντανή για να έχει η ζωή μας και το όνειρο εκτός από το «πρέπει». Για να μη μας μείνει ο καημός αυτός εδώ: http://wp.me/pS7gV-18C