Στα παιδιά αρέσει
η λάσπη και ο θόρυβος
και η δημοκρατία
και ο πειραματισμός
και τα καροτσάκια και τα φτυάρια
και οι αιώρες και τα αυτοκινητάκια
και τα τύμπανα και τα γκογκ
και οι μαγνήτες και οι καθρέφτες
και τα τηλεσκόπια και οι μεγεθυντικοί φακοί
και τα ξύλα και τα χρονόμετρα
και τα ρολόγια και οι χρονοδιακόπτες
και ο αυθορμητισμός και οι θαρραλέοι δάσκαλοι
και οι επισκέπτες και τα τραγούδια
και τα ζώα και η άμμος και το νερό
και το να φτιάχνουν πράγματα
και οι καρύδες και τα σφυριά
και το μαγείρεμα και το ζύγισμα
και το μέτρημα και η ισορροπία
και το να νιώθουν χίλια πράγματα
και το να σκαρφαλώνουν σε δέντρα
και το να περπατάνε στη βροχή
και οι παιχνιδότοποι που φτιάχνουν τα ίδια για τον εαυτό τους
και οι ομπρέλες
και το να φτιάχνουν μόνα τους το γλυκό των γενεθλίων τους
και το ανοίγουν τρύπες και το να είναι έξω από το σπίτι (χωρίς παλτά)
και τα μαλακά πράγματα για τις ώρες που ησυχάζουν
και το να ονειρεύονται
και οι δάσκαλοι που τ΄ αγαπάνε.
Πηγή: Λαμπρίτα Γκίλμπερτ, Το παιδί αγγίζει, συνδυάζει και μαθαίνει (εκδόσεις Πατάκη,1996)
Newagemama.com 
Α ναι ‘γιάσει το στόμα σου! Τα έλεγα εγώ αλλά δεν με πιστεύανε!
αχ, ναι ναι, ναι!
αυτά δεν αρέσουν μόνο στα παιδιά, όμως… χε χε χε!!!
(τι ωραία πράγματα που γράφεις! πάντα χαίρομαι να σε διαβάζω, μαμά της νέας εποχής!)
Μπράβο, πολύ ωραίο!
Στα παιδιά πάντως, αρέσει συνήθως περισσότερο ότι τους απαγορεύεται από τους μεγάλους… 😉
Πολύ εύστοχα όλα!!!!!!Εδώ όσα αναφέρει το κείμενο αρέσουν σε εμάς, στα παιδιά δε θα αρέσουν, απλώς εμείς είμαστε οι μεγάλοι και καμιά φορά δεν καταλαβαίνουμε, έχουμε άλλα στο κεφάλι μας και δεν καταλαβαίνουμε, δε βλέπουμε, δεν ακούμε, δεν αφουγκραζόμαστε , δεν αφηνόμαστε-και δε βγάζω τον εαυτό μου απέξω για να εξηγούμαι…
Μπράβο newageμανούλα, μας χρειάζονται τέτοια κείμενα, μας ξυπνάνε, κάνουμε την αυτοκριτική μας και προχωράμε!!!!!!!!!!
Mα φυσικά τα ίδια αρέσουν και σε μας! Αφού μέσα μας πάντα παραμένει ζωντανό το παιδί που ήμασταν κάποτε, που περιμένει αγάπη, υποστήριξη και παιχνίδι!
Πολύ όμορφη ανάρτηση…
Με συγκίνησες…
Οσο μπορώ στη δουλειά μου προσπαθώ να κάνω πράγματα που τους αρέσουν….και φαίνεται πως το πετυχαίνω…( έτσι μου δείχνουν τα μικρά μου)
«….και οι δάσκαλοι που τ΄ αγαπάνε» Αχ 🙂
Καλώς την Αννα! κι εγώ σε παρακολουθώ κι απ ό,τι καταλαβαίνω τα παιδιά σου σε λατρεύουν. Και τα παιδιά σε κάτι τέτοια δεν λαθεύουν!