«Οταν αφήνεις την αγάπη ενός παιδιού να μεταμορφώσει την καρδιά σου, τότε ξαναγεννιέσαι» – Judy Ford

Καλοκαίριασε για τα καλά και το βραδάκι είμαστε πια τακτικοί θαμώνες στην παιδική χαρά της γειτονιάς. Περνάω λοιπόν την ώρα μου κι εγώ εκεί κουβεντιάζοντας με άλλους γονείς και, φυσικά, παρατηρώντας τα πιτσιρίκια και τις συμπεριφορές τους.

Αναρωτήθηκα πολλές φορές πόσο πιο απλή και όμορφη θα ήταν η ζωή μας αν παίρναμε μερικά μαθήματα από τα μικρά παιδιά. Αν αφήναμε στην άκρη τη μάσκα τού  «εγώ είμαι ο γονιός και ξέρω» και  δίναμε την  ευκαιρία στα παιδιά να μας διδάξουν μέσα από την παιδικότητα και την πηγαία, αυθόρμητη, ολοζώντανη φύση τους.

"Πρώτη αγάπη'" με απόλυτη συναισθηματική γενναιοδωρία!

Nα μερικά από τα μαθήματα που εκτιμώ πως θα μας έδιναν:

1. «Δεν με νοιάζει τι σκέφτονται οι άλλοι. Κάνω αυτό που μ΄ αρέσει»: Πολλοί από μας, πρώτη εγώ, χρειαζόμαστε μια τέτοια εντατική σειρά μαθημάτων για να χαλαρώνουμε λιγάκι από τα «πρέπει» που επιβάλλουμε στους εαυτούς μας και να ακολουθούμε πιο εύκολα  τη φωνή της καρδιάς!

2. «Κάνω εγώ την πρώτη κίνηση όταν θέλω κάτι, δεν παριστάνω τον αδιάφορο στη γωνία περιμένοντας τους άλλους»: Μοίρασμα, σύνδεση, έκφραση, όλα αυτά που πηγαία κάνουν τα μικρά παιδιά, όταν οι μεγάλοι οχυρώνονται πίσω από ρόλους και προφάσεις για να παραμείνουν κλεισμένοι στο καβούκι τους, ενώ κατά βάθος λαχταρούν να συνδεθούν με τους άλλους!

3. «Εκφράζω αυθόρμητα τα συναισθήματά μου ό,τι κι αν συμβαίνει και μετά προχωράω παρακάτω»: Τα παιδιά κλαίνε όταν βιώνουν απόρριψη και λύπη, γελάνε όταν χαίρονται, τσιρίζουν όταν θυμώνουν, όταν εμείς παριστάνουμε τους ευγενικούς, τους υπεράνω και τους ψύχραιμους, ενώ μέσα μας πονάμε ή βράζουμε από οργή. Μετά παραπονιόμαστε γιατί δεν νιώθουμε καλά και κρατάμε απωθημένα για μια ζωή, σε αντίθεση με τα παιδιά που με φυσικότητα περνούν από το δάκρυ στο γέλιο και απλά …συνεχίζουν το παιχνίδι τους!

4. «Όταν κάτι μ΄αρέσει πολύ, γιατί να το εγκαταλείψω για κάτι άλλο που δεν μ΄ αρέσει και τόσο;»: Χιλιάδες φορές θυσιάζουμε ή καταπιέζουμε τις επιθυμίες μας για να κάνουμε το «σωστό». Δεν μας χρειάζεται μια γερή δόση αφέματος στην ευχαρίστηση και τη γενναιοδωρία της στιγμής, όπως τόσο όμορφα και αληθινά αντιλαμβάνονται τα παιδιά μας;

Υπάρχει κανείς που μπροστά σ΄αυτήν την εικόνα δεν θα χαμογελάσει; Από τον btcphoto, flickr

5. «Τα μικρά πράγματα μου δίνουν μεγάλη χαρά»: Μια αγκαλιά, ένα παγωτό, μια αστεία γκριμάτσα, τα πάντα μπορεί να είναι πηγή ευδαιμονίας και ευχαρίστησης για ένα παιδί, όταν ο κόσμος των μεγάλων είναι γεμάτος από μεγαλεπήβολους στόχους χωρίς συναίσθημα.

6. «Εκφράζω γενναιόδωρα την αγάπη! Λέω «σ΄ αγαπώ», γράφω όμορφα λόγια, κάνω δώρα και αγκαλιές σ΄αυτούς που αγαπώ»: Ακριβώς το αντίθετο από τη συναισθηματική τσιγκουνιά των μεγάλων, που τόσο φοβούνται μήπως εκτεθούν αν πουν μια καλή κουβέντα ή αν εκφραστούν με τρυφερότητα, ακόμα και απέναντι στους δικούς τους ανθρώπους!

7. «Απολαμβάνω την παρούσα στιγμή. Είναι το ταξίδι που μετράει όχι το αποτέλεσμα»: Ε, αυτό κι αν είναι μάθημα ζωής, με δασκάλους τα παιδιά και μαθητές τους γονείς!

Aν έχει πέσει στην αντίληψή σας κάποιο μάθημα που δεν έχω σκεφτεί, ευχαρίστως να το προσθέσω! Σίγουρα θα υπάρχουν πολλά ακόμα που περιμένουν στη γωνία κάθε γονιό, ανάλογα με την ηλικία και τη μοναδική προσωπικότητα των παιδιών του!