Απορώ πώς είναι δυνατό να μην είχα ακούσει ποτέ μέχρι χτες αυτό το τραγούδι. Περιττό να σας πω πως βρήκα συγκλονιστικούς τους στίχους του Οδυσσέα Ιωάννου, τη μουσική του Σαρλ Αζναβούρ και φυσικά την ερμηνεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου. Ε, και όπως αντιλαμβάνεστε, ένα ιστολόγιο σαν το Newagemama.com δεν μπορεί παρά να αφιερώσει μια ανάρτηση σε μια τόσο τρυφερή, συγκινητική και μεγαλειώδη προσπάθεια ενός «μεγάλου παιδιού» να εκφράσει την αγάπη, τη νοσταλγία και την ευγνωμοσύνη για τη μάνα, που έχει φύγει απ΄ αυτή τη ζωή…
Έβαζες ψεύτικες φωνές,
γελούσες κι έκανες πως κλαις
κι εγώ παιδί…
Α, ρε μαμά…
Πίσω μου τρέχεις μια ζωή
με ένα πιάτο και μια ευχή,
τότε με κράταγες σφιχτά
τώρα κοιτάς από μακριά…
Μέσα απ’τα δόντια να μιλάς,
σ’ ακούω σαν τώρα:
«Μη με σκας, δε θα σε ανεχτεί κανείς,
θα πας χαμένος, θα το δεις»…
Α ρε μαμά, α ρε μαμά…
Ύστερα λόγια στο χαρτί
«συγγνώμη, σ’ αγαπώ πολύ, είμαι εδώ»…
Α, ρε μαμά…
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria…
Ave Maria…
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή…
Τις πόρτες άνοιγες στο φως
να μπει ο ήλιος κι ο Θεός
να μας φυλάει…
Α, ρε μαμά…
Τα βράδια ήσουν μια αγκαλιά
κι ανάμεσα απ’ τα φιλιά
έκανες τη φωνή λαγού,
το λύκο και την αλεπού…
Και όταν γύριζα αργά
«θα σου τα πάρω τα κλειδιά,
θα βρεις τις πόρτες πια κλειστές,
θα με πεθάνεις, αυτό θες;»
Α ρε μαμά, α ρε μαμά…
Ύστερα λόγια στο χαρτί
«συγγνώμη, σ’ αγαπώ πολύ, είμαι εδώ»…
Α, ρε μαμά…
Ζωγράφιζες και μια καρδιά,
με νίκαγες με ζαβολιά
κι έβαζες πάντα στο πικάπ
το δίσκο με το Ave Maria…
Ave Maria
Χανόσουνα στη μουσική,
εσύ γινόσουν το παιδί
κι εγώ ένας άγγελος στη γη
να σε προσέχω μια ζωή
Μαμά
Πού πας;
Πού πας;
Μαμά, μαμά
Πού πας;
Newagemama.com 
Υπέροχοι στίχοι … Όμορφη και αισθαντική εκτέλεση από τον Βασίλη , και ακόμα πιο όμορφη εκτέλεση του τραγουδιού από τον Αζναβούρ …
——————
Θυμήθηκα κι αυτό : http://silia.wordpress.com/2008/05/10/ που αγαπώ πολύ .
Aννα- Σϊλια, ανατριχιαστικά συγκινητικό το κείμενό σου για τη μάνα, σ΄ ευχαριστώ!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!!!ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ!!!
Mερσί!
Υπέροχο!!!Με συγκίνησες που μου το θύμησες!!
Τελικά ήμουν η μόνη που δεν το είχε ακούσει μέχρι πριν από λίγες μέρες! Αν το ακούσεις μία φορά δεν το ξεχνάς ποτέ…
‘Έχω «μεγαλώσει» με το γαλλικό τραγούδι του Αζναβούρ (ως μισή Γαλλίδα!)… 😉
Αχ! μαμά…αχ! μανούλες…
Κορυφαίο τραγούδι! 🙂
Γαλλιδούλα, είναι φυσικό να «προτιμάς» τον Αζναβούρ! Εγώ πάλι Βασίλης και ξερό ψωμί!
Καταπληκτικό κομμάτι, πολυαγαπημένος ο Βασίλης! Από τα αγαπημένα μου…κι εγώ την πρώτη φορά που το άκουσα ανατρίχιασα…καλή σου μέρα μαμά!!!
Διάβασα σε μια συνέντευξη του Βασίλη πώς κατάφερε να αποδώσει αυτή την ερμηνεία – που τόσο μας συγκινεί – γιατί είχε πρόσφατα χάσει τη μανούλα του. Μάνα είναι μόνο μία!
Τέλειο!!!!!!
Καλώς ήρθες! Συμφωνούμε απόλυτα, γιατί το τραγούδι αυτό μιλά απευθείας στην καρδιά!
Είναι φοβερό πάντως τα συναισθήματα που ανακαλύπτεις ότι έχεις μόλις κάνεις παιδί. Εγώ απορώ κάθε μέρα και είμαι περίεργη για την συνέχεια. Όπως για παράδειγμα: είμαι στο γραφείο, διαβάζω το post σου, ξαφνικά κλαίω, δεν αντέχω την συγκίνηση, με κοιτάνε περίεργα (από την εγκυμοσύνη περίεργα με κοιτάνε δεν έχουν σταματήσει!)….τι να πω…!
Μια χαρά, φυσιολογική μαμά με τα όλα σου, σε βρίσκω!
όμορφο! βεβαίως οι στίχοι δεν έχουν καμία σχέση με το πρωτότυπο γαλλικό τραγούδι που μιλάει για τις στιγμές αποχαιρετισμού της ετοιμοθάνατης μαμάς ή μάλλον γιαγιάς μιας ιταλικής οικογένειας και είναι πραγματικά υπέροχο!
Καλώς την! Οντως οι στίχοι δεν έχουν σχέση με το γαλλικό, αλλά είναι εξίσου εξαιρετικοί…Προφανώς το πρωτότυπο έδωσε μια ώθηση έμπνευσης και στους δικούς μας δημιουργούς και το αποτέλεσμα κορυφαίο!
Ειναι φοβερό οταν πεθαίνει ένας άνθρωπος και περισσότερο η μαμά πως ερημώνει ο τόπος τωρα στο σπιτι μονο ο αέρας ακούγεται εκει που κάποτε υπήρχε ζωη
Ηρεμα..κοριτσια! Ηρεμα! Σαν μαμαδες αυτη την εποχη περναμε δυσκολα! Μη ξυνετε πληγες!
Εχεις δίκιο, είναι το θέμα τέτοιο που φορτίζει και συγκινεί!
Παράθεμα: Ο γιος γράφει ποίημα στη μητέρα του | Newagemama.com
Ειναι φοβερό οταν πεθαίνει ένας άνθρωπος και περισσότερο η μαμά πως ερημώνει ο τόπος τωρα στο σπιτι μονο ο αέρας ακούγεται εκει που κάποτε υπήρχε ζωη