Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για έναν γονιό της νέας εποχής; Ποιο είναι το διαρκές δίλημμα στην καθημερινότητα κάθε μάνας και κάθε πατέρα που επιθυμεί συνειδητά να μεγαλώσει υγιή παιδιά σε όλα τα επίπεδα; Πιστεύω ότι το πιο σύνθετο ζήτημα για ένα γονιό είναι να ισορροπεί με δεξιοτεχνία ανάμεσα στις ανάγκες των παιδιών και της οικογένειας και, παράλληλα, να αφουγκράζεται την αυθεντική εσωτερική του φωνή, υπηρετώντας την προσωπική του αποστολή στη ζωή.
Μοιάζει με ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί, έτσι δεν είναι; Οταν διάβασα τον ακόλουθο συλλογισμό της μάνας Nancy McBride για τη μητρότητα, συνειδητοποίησα – και πάλι – πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε να φροντίζουμε εμάς τις ίδιες, προκειμένου να είμαστε σε θέση να φροντίσουμε καλά τα παιδιά μας. Κι ότι ο υγιής δρόμος για τη μητρότητα και την πατρότητα δεν περνάει μέσα από την αυτοθυσία και τη στέρηση, αλλά μέσα από την προσωπική αλήθεια και το ειλικρινές της μοίρασμα με τα παιδιά μας και τους ανθρώπους γύρω μας.
"Οικογενειακή ισορροπία" από τον dommo one, flickr
Σ΄ έναν κόσμο που λέει πως νοιάζεται
για την καλύτερη ανατροφή της νέας γενιάς,
νιώθω πως χρειάζεται να εναρμονίσω τις ανάγκες των παιδιών
με ό,τι μου είναι απαραίτητο για να είμαι μια ισορροπημένη μητέρα.
Αναγνωρίζω ότι η ατελείωτη προσφορά
καταλήγει σε αυτοθυσία.
Και η αυτοθυσία δεν με κάνει υγιή μητέρα
ούτε υγιή άνθρωπο.
Ετσι, τώρα μαθαίνω να είμαι πρώτα γυναίκα
και μετά μητέρα.
Μαθαίνω απλώς να βιώνω τα συναισθήματά μου,
χωρίς να κλέβω από τα παιδιά μου την ατομική τους αξιοπρέπεια, νιώθοντας
και τα δικά τους συναισθήματα.
Μαθαίνω ότι ένα υγιές παιδί θα έχει
τα δικά του συναισθήματα και χαρακτηριστικά,
που θα είναι μόνο δικά του.
Και πολύ διαφορετικά από τα δικά μου.
Μαθαίνω πόσο σημαντικό είναι να μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με ειλικρίνεια, γιατί η προσποίηση δεν ξεγελά τα παιδιά.
Ξέρουν τη μητέρα τους καλύτερα απ΄ ό,τι εκείνη
ξέρει τον εαυτό της.
"Φυλή" από την beverly1021, flickr
Μαθαίνω ότι καμιά από μας δεν ξεπερνά το παρελθόν της, αν δεν το αντιμετωπίσει.
Αλλιώς τα παιδιά της θα απορροφήσουν αυτό
ακριβώς που προσπαθεί να ξεπεράσει.
Μαθαίνω ότι τα σοφά λόγια και οι συμβουλές δεν έχουν αντίκρισμα
όταν οι πράξεις μου οι ίδιες με διαψεύδουν.
Τα παιδιά είναι καλύτεροι ερμηνευτές παρά ακροατές.
Μαθαίνω πως η ζωή είναι γεμάτη τόσο με θλίψη και πόνο
όσο και με ευτυχία και απόλαυση.
Και το να επιτρέπω στον εαυτό μου να νιώθει ό,τι έχει
να μου προσφέρει η ζωή είναι ένδειξη πληρότητας.
Μαθαίνω ότι η πληρότητα δεν κερδίζεται με την αυτοθυσία,
αλλά με την προσφορά στον ίδιο μου τον εαυτό
και το μοίρασμα με τους άλλους ανθρώπους.
Μαθαίνω ότι ο καλύτερος τρόπος να διδάξω τα παιδιά
μου να ζήσουν μια γεμάτη ζωή δεν είναι
να θυσιάσω τη ζωή μου.
Είναι να ζήσω εγώ μια πλήρη ζωή.
Προσπαθώ να διδάξω τα παιδιά μου ότι έχω πολλά να μάθω.
Και, πάνω απ΄ όλα, μαθαίνω ότι το να τα αφήσω ελεύθερα
είναι ο καλύτερος τρόπος να τα κρατήσω.
Πηγή: Christian Northrup, Women’ s Bodies, Women ‘s Wisdom (Random House, 2010)
Newagemama.com 
Πόσο συμφωνώ! 🙂
Κι εγώ συμφωνώ, αλλά με πόση ευκολία χάνω το μέτρο! Πού θα μου πάει όμως, θα το μάθω το «μάθημά» μου…
τι ομορφο κειμενο!!!!….ολες το χανουμε το μέτρο …. το θέμα ειναι να το βρισκουμε γρηγορα!
…και να μην πέφτουμε το επόμενο λεπτό στην ίδια παγίδα…συμπληρώνω (γιατί κάπως έτσι την πατάω…)!
για ένα περίεργο λόγο οι αναρτήσεις σου καμιά φορά νιώθω ότι απαντούν στις σκέψεις μου…να’ σαι καλά!
Eυχαριστώ! Είναι που τα θέματα αυτά απασχολούν – άμεσα ή έμεσα – όλες τις μαμάδες του κόσμου!
Όμορφο…και όχι μόνο, αλλά εξαιρετικά αληθινό, Παναγιώτα μου!
Είδες πόσες «φωνές» διαθέτουμε! 😉
«Φωνάρες» μαγισσούλα, «φωνάρες»!
Μπράβο…υπέροχα λόγια, υπέροχα γραμμένα!! Συμφωνώ, δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο…! Με άγγιξες…
Ω, ευχαριστώ! Ακριβώς αυτός είναι και ο «στόχος» μου: το συναισθηματικό άγγιγμα!
το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω…
πόσο δίκιο έχουν αυτά τα λόγια!
πόσο αληθινά είναι!
γιατί η πράξη να μην είναι τόσο εύκολη όσο η θεωρία;
Αχ αχ αυτές οι ισορροπίες!!!! Εκεί που νομίζω πως τις βρίσκω, νά σου και πέφτω στο κενό…….
Αριάδνη, κι εμένα ώρες ώρες μου φαίνεται όλο αυτό σαν το μαρτύριο του Σίσσυφου. Είναι μάθημα ζωής η διατήρηση της ισορροπίας!
Παράθεμα: Ο γιος γράφει ποίημα στη μητέρα του | Newagemama.com
Ναι, ειναι υπεροχο το κείμενο. Και θελει κότσια να μπορείς να είσαι συνεχώς παρούσα και να αντιλαμβανεσαι τις ανάγκες σου και μετά να τις εκφράζεις κιόλας και εν τέλει να τις εκπληρώνεις, χωρίς να κακοποιείς τις ανάγκες των άλλων….Αλλα και το αντίστροφο.. Και πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ αν το κάνω καμιά φορά, γιατί τρέχει τόσο γρηγορα ο χρόνος με τα παιδιά, που … πολλά παραλέιπονται
Πασχαλένια, έχεις δίκιο, είναι μεγάλη πρόκληση. Ετσι όμως δεν είναι η ζωή; Γεμάτη προκλήσεις! Σ΄ευχαριστώ…
Το κειμενο εκφραζει μια πραγματικοτητα, οτι η μητερα, στην προσπαθεια της να ανταποκριθει στις πολλαπλες απαιτησεις του ρολου της, ξεχναει τον εαυτο της και τις αναγκες της. Ομως ο ρολος της ειναι απαιτητικος, και αν τυχον ειναι εργαζομενη ακομη δυσκολοτερος, η πολιτεια και το ελληνικο θεσμικο πλαισιο δεν βοηθουν και δε στηριζουν ουτε διευκολυνουν την ελληνιδα μητερα. Ας μην τρεφουν οι νεες μητερες αυταπατες. Η μητροτητα, η οικογενεια ειναι «ιεροτητα», «αφοσιωση», «αυταπαρνηση», «θυσια», οσο πιο νωρις θα το συνειδητοποιησει και το δεχτει κανεις τοσο πιο ηρεμα θα αφοσιωθει στο ρολο του. Διαφορετικα ας αποποιηθει, ας αποφυγει εναν τοσο απαιτητικο ρολο…. Εξαλλου ποσες χαρες, ποσες δροσιες, ποσες μυρουδιες, ποσα χαδια, αγκαλιες, ποσα φιλια και ανεπαναληπτα συναισθηματα εισπρατει μια μανα….Με μια ομως προυποθεση: να μπορει να τα αντιληφτει και να τα εισπραξει….
Παράθεμα: Ενας μπαμπάς γράφει ποίημα για τη μητέρα του | Newagemama.com