Εχω γράψει πολλές φορές πως ο αγαπημένος μου κρύβει μέσα του έναν ποιητή. Γράφει μόνο όταν φορτιστεί συναισθηματικά, για λίγα λεπτά, κι αυτό είναι όλο. Παίρνω κι εγώ τα λιγοστά ποιήματά του και τα βάζω στο ιστολόγιο αυτό, γιατί πιστεύω πως όλοι έχουμε μέσα μας μια πτυχή που φλογερά επιθυμεί να εκφραστεί με τρυφερότητα και νοσταλγία. Μια πτυχή του εαυτού που λαχταρά να ξεκλειδώσει στιγμές της προσωπικής μας ιστορίας καταχωνιασμένες στη μνήμη μα ακόμα ζωντανές, έτοιμες να μοιραστούν για να γλυκάνουν το συλλογικό μας πόνο. Τον πόνο που μοιραία κουβαλάμε για τους αναπόφευκτους αποχωρισμούς, για την παιδικότητά μας που αλώθηκε μέσα στον ανταγωνισμό, για την αγκαλιά του πατέρα που στερηθήκαμε, για το χάδι της μάνας που νοσταλγήσαμε, για την αγνή χαρά του παιχνιδιού που απαρνηθήκαμε:

«Πατέρας και γιος» από τη VickieWadeArt

Τέσσερα ποιήματα του Κωνσταντίνου
για τον πατέρα του

Γιορτή του πατέρα

Είμαι στη θέση σου,
στην ηλικία σου,
όταν εγώ μικρός
ζητούσα καπετάνιο…

Και λοιπόν;
Μέσα μου είμαι ακόμη παιδί
όπως κι όλοι γύρω μου,
πίσω από το προσωπείο του μεγάλου.

Τότε οι δρόμοι ήταν παιδότοποι
κι οι μπαμπάδες δεν γιορτάζαν
δεν σου’πα ποτέ «χρόνια πολλά»
για του πατέρα τη Γιορτή.

Σήμερα γεμίζω ευχές και αγκαλιές
και σκέφτομαι εσένα.
Πόσο άγνωστη
τότε η αγκαλιά σου…

Ενα από τα καλοκαίρια

Δίχτυα γεμάτα ψάρια
φορτωθήκαμε στους ώμους
για ξεψάρωμα στη σκηνή.
Μαζεύτηκε κόσμος
Μας χάζευαν.

Ο ένας τηγάνιζε,
ο άλλος έτρωγε.
Ημασταν οι δυο μας
στις εκβολές του Πηνειού
με την μπλάβα ψαρεύαμε.
Μου λείπουν τόσο
οι όμορφες στιγμές μας.

Από μια καλή μας μέρα

Αυτήν η μέρα
ήταν καλή για τον πατέρα μου.
Είδε έναν φίλο του παλιό
και οι αναμνήσεις τον συγκίνησαν.
Του ‘ δωσαν παραγγελία
και μια γερή προκαταβολή.
Γελούσε και τραγουδούσε.
Αυτήν η μέρα
είναι καλή για μένα.
Θυμάμαι τον πατέρα μου
ικανοποιημένο.

Επισκέπτης στο πατρικό

Ηρθα επισκέπτης
στο σπίτι σου πατέρα μου,
Ανάσταση να κάνω.
Σε είδα γυμνό καθώς ξεντυνόσουν
κι ετοιμαζόσουν να κάνεις μπάνιο.
Ησουν παππούς,
σκυφτός και με ρυτίδες.
Του δυνατού και ρωμαλέου πατέρα
γκρεμίστηκε η εικόνα
κι εγώ – καθρέφτης έγινες-
δεν ήμουν πια παιδί.

(Eπειδή με ρωτάτε, ο Κωνσταντίνος δεν είναι φυσικά “κατ’ επάγγελμα” ποιητής αλλά αργυροχόος, και μπορείτε να δείτε εδώ τα ασημένια χειροποίητα κοσμήματα που κατασκευάζει και εδώ τη σελίδα Silver Jewellery +  στο facebook)

1. Και οι μπαμπάδες έχουν ψυχή!
2. Eνας μπαμπάς γράφει ποίημα για την κόρη του
3 .Μπαμπάς και κόρη στα γυρίσματα της ζωής
4. Το σπίτι του πατέρα μου
5. Ο πατέρας συγχωρεί
6. Τα χέρια του πατέρα

Eυχαριστώ θερμά τους φίλους που αντλούν κείμενα και υλικό απ’ αυτό εδώ το ιστολόγιο και το μοιράζονται στις σελίδες τους. Θα παρακαλούσα όμως να αναφέρονται  στην πηγή με  link στο Newagemama.com, όπως υπαγορεύουν οι κανόνες του σαβουάρ βηβρ και των πνευματικών δικαιωμάτων Common Creatives στο Internet.